گاو
گاو | |
---|---|
گاو | |
وضعیت بقا | |
اهلیشده
|
|
طبقهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | جفتسمان |
تیره: | گاوسانان[۱] |
زیرخانواده: | گاویان[۲] |
سرده: | گاوها |
گونه: | B. taurus |
نام علمی | |
Bos taurus لینه، ۱۷۵۸ (میلادی) |
گاو پستانداری است سُمدار، نشخوارکننده و تهیشاخ از راسته زوجسُمان، از خانواده گاوسانان. خانوادهٔ گاوسانان در برگیرندهٔ چندین سرده است که سردهٔ Bos همهٔ گاوها وگاومیشها را در بر میگیرد.[۳]
جد گاوهای اهلی امروزی حیوانی منقرضشده به نام ارخص (Bos primigenius) میباشد. اولین حیوانی که به سرده بوس متعلق بود در دو میلیون سال پیش در آسیا دیده شد. ارخص در حدود دویست وپنجاه هزار سال پیش به اروپا رسید. این حیوان کمی از فیل کوچکتر بوده و خشن و چابک بود.[۴]
محتویات[نهفتن] |
ساختار بدنی [ویرایش]
این بخش از مقاله فاقد منبع و مأخذ است. شما میتوانید با افزودن منابع برطبق اصول اثباتپذیری و شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیپدیا کمک کنید. مطالب بیمنبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
پستانداری علفخوار است و معدهاش مانند دیگر نشخوارکنندگان چهار قسمتی است و شامل شکمبه (سیرابی )، نگاری، هزارلا وشیردان میباشد.[۵][پیوند مرده]
در آروارهٔ فوقانی گاو دندانهای پیشین و نیش وجود ندارند و فقط دندانهای آسیا وجود دارند و برعکس دندانهای پیشین و نیش در فک تحتانی موجودند. دندانهای نیش گاوها همانند ثنایا شده و بطور کلی بشکل یک ردیف منظم هشت تایی در جلوی فک قرار دارد.
درهردست وپای گاو یک زوج سم وجود دارد.
تولید مثل [ویرایش]
گاو حیوانی است بدون تغییرات فصلی تولید مثلی، یعنی در کل سال قادر به انجام زاد و ولد میباشد. طول حاملگی این حیوان نه ماه بوده و غالبا تکقلوزا میباشد، اگر چه دوقلوزائی و چندقلوزائی نیز گاه دیده میشود. احتمال دوقلوزائی در گاو یک تا دو درصد میباشد.[۶]
نژادها [ویرایش]
نژادهای گاو بسیارند. بسته به نوع استفادهای که از گاو میشود نژادهای گاو به نژادهای گوشتی، شیری و دو منظوره تقسیم میشود.
- نژادهای شیری شامل: ایرشایر، جرسی، گرنزی، یا براون سوئیس، فریژن (فریژن هلندی، هولشتین فریژن، فریژن انگلیسی و فریژن سفید و قرمز) و کری
- نژادهای گوشتی معروف شامل گالووای، آبردین آنگوس، هرفورد، شورت هورن، شاروله، لیموزین، سمینتال، براهمن، سانتاگتروس و برانگوس میباشد.
نژادهای معروف گاوهای ایرانی عبارتاند از: سرابی، سیستانی، گلپایگانی و و دشتیاری[پانویس ۱] و نژادهای جنگلی یا ساحلی یا که مخصوص نواحی گیلان و مازندران و گرگان و است، نژاد کوهستان که گاوهای سراب و اردبیل و دیگر نواحی آذربایجان از آن نژادند.
اهلیشدن گاو [ویرایش]
نزدیک به 6000 سال پیش از میلاد مسیح با تغییر زندگی انسان از شکارگری به کشاورزی و بدنبال توسعه مزارع، گاوهای وحشی به این کشتزارها هجوم میآوردند که به تدریج بشر توانست تعدادی از این حیوان را به اسارت در آورده و اهلی نماید. گاو پس از سگ و گوسفند و بز و گربه اهلی شد. ابتدا از گوشت گاو استفاده میشد اما سرانجام انسان توانست چگونگی دوشش شیر گاو را فرا بگیرد. باستانشناسان معتقدند اهلی شدن گاو در آسیا و خاور میانه بین ۴۵۰۰ تا ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح انجام شدهاست.[پانویس ۲]
استفادهها [ویرایش]
جانوری بسیار مفید است و از شیر و گوشت و پوست و نیروی بدنی آن استفاده میشود. از گاو نر جهت تخمکشی، شخم و بارکشی نیز استفاده میشود.
احتمالا یکی از هدفهای اصلی اهلی کردن گاو بارکشی بودهاست. از نیروی فیل، شتر و اسب، بعد از گاو استفاده شد.[پانویس ۳]
استفادههای خوراکی:
|
و غیره
جمعیت [ویرایش]
هند بیشترین تعداد گاو در جهان را در اختیار دارد، حدود ۲۸۱٬۷۰۰٬۰۰۰ برابر با ۲۸٫۲۹٪ از کل جمعیت گاوهای جهان در این کشور زندگی میکنند. در پی آن برزیل با: ۱۸۷٬۰۸۷٬۰۰۰، ۱۸٫۷۹٪؛ چین: ۱۳۹٬۷۲۱٬۰۰۰، ۱۴٫۰۳٪؛ آمریکا: ۹۶٬۶۶۹٬۰۰۰، ۹٫۷۱٪؛ اتحادیه اروپا: ۸۷٬۶۵۰٬۰۰۰، ۸٫۸۰٪؛ آرژانتین: ۵۱٬۰۶۲٬۰۰۰، ۵٫۱۳٪؛ استرالیا: ۲۹٬۲۰۲٬۰۰۰، ۲٫۹۳٪؛ آفریقای جنوبی: ۱۴٬۱۸۷٬۰۰۰، ۱٫۴۲٪؛ کانادا: ۱۳٬۹۴۵٬۰۰۰، ۱٫۴۰٪ و دیگر کشورها: ۴۹٬۷۵۶٬۰۰۰، ۵٫۰۰٪.
گاو و انسان [ویرایش]
این بخش از مقاله فاقد منبع و مأخذ است. شما میتوانید با افزودن منابع برطبق اصول اثباتپذیری و شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیپدیا کمک کنید. مطالب بیمنبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
گاو در فرهنگ مازندرانی [ویرایش]
گاو در فرهنگ و زبان مازندرانی ریشه عمیقی دارد، تا بدانجا که بیش از ۷۰ اسم از مشتقات نامهای گاو در زبان مازندرانی شناخته گردیده و شاید از این تعداد نیز بیشتر باشد.
همچنین در زبان مازندرانی وضعیتهای گوناگون گاو هر یک برای خود واژه و اصطلاحی دارند که به جای توضیح و توصیف وضعیت گاو بکار میروند. برای نمونه، گوسالهٔ دو روزه، یک هفته، یک ماهه، گوسالهای که شیر میخورد، گوسالهای که شیر مادرش نمیآید، گاو بالغ، گاوآبستن، در مراحل آخر آبستنی، در واپسین روزهای آبستنی، گوسالهای که به سختی به دنیا آمده، گوسالهٔ بیجان نزدیک به مرگ، گاو پیر و بسیاری از موارد دیگر همگی در زبان مازندرانینام ویژه خود را دارا هستند.
پادشاهان مازندران در طول تاریخ در شهرهای مختلف مازندران گاوداریهای مختلفی داشتند و بسیاری از مردم (رعیت) را به کار در آنجا مشغول میساختند و بدین گونه خود را ولی نعمت مردم میساختند تا مردم در هنگام جنگها به پشتیبانی پادشاه بشتابند. همچنین اگر دشمنی میخواست تا بر آنها پیروز گردد میبایست در ابتدا برنامه گرفتن گاوداریها را میپروراند و طرح میریخت.[نیازمند منبع]
گاو در فرهنگ هند [ویرایش]
در آیین هندوان گاو از احترام ویژهای برخوردار است.
گاو در فرهنگ اروپا [ویرایش]
در ادبیات اروپا بسته به نوع نژاد و اقوام مردم، گاو به نمادهای گوناگونی شناخته گردیده شدهاست، در می پسندم 0 نمی پسندم 0
تعداد بازديد : 264
تاریخ انتشار: یک شنبه 11 فروردين 1392 ساعت: 12:54
خاستگاه و تكامل اسب
از نظر تكاملي طبق يافته هاي فسيلي ، منشاء اسبهاي امروزي از پستاندار كوچكي تحت عنوان ائوهيپوس كه شباهت زيادي به روباه داشته و مربوط به حدود ششصد ميليون سال قبل ، يعني دوران ائوسن از نظر زمين شناسي است و چنين بر مي آيد كه از نظر تكاملي اسبهاي امروزي درطي ميليونها سال از اين پستاندار كوچك منشاء گرفته اند .
قد اين جانور در حدود 30 الي 35 سانتيمتر بوده و گسترش جهاني داشته است . بدن آن گرد و داراي پشتي خميده بوده و در هنگام راه رفتن از كف پنجه هاي خود استفاده مي كرده است . در اندام حركتي قدامي خود 4 انگشت و در اندامي خلفي خود 3 انگشت داشته است .حدود 13 نوع از اين جاندار در بخشهاي مختلف آمريكاي شمالي و انگلستان ، سيوئيس ، فرانسه و بلژيك يافته شده است .
بنابر كشفيات بعمل آمده نه تنها طويل شده و نيز كاهش تعداد تدريجي اندامهاي حركتي اسب استنباط مي شود ، بلكه تغييراتي كه بصورت طولاني شدن گردن و جمجمه همراه با تغيير عادات چرا كردن ( مانند خوردن ميوه هاي آبدار كه در بالاي سطح زمين رشد مي كنند ) به رژيم علف خواري ( خوردن علف هاي خشبي و سخت از سطح زمين ) ايجاد شده را مي توان بر گرفت . گرچه اولين فسيل يافت شده از ائوهيپوس به ثبت رسيده است ، ولي به جرات مي توان گفت كه اين جانور كوچك اندام از يك دودمان اصلي پستاندار كه داراي 5 انگشت بوده تكامل يافته است .
پس از گذشت ميليونها سال انواع تكامل يافته اين حيوان ( حدود 57 ميليون سال ) بنام تك سميان دوران پليوسن تحت نام پليوهيپوس شكل گرفت اند .
يافته هاي باستان شناسي در ايران توسط آقاي ماكنم ، يكي از معاونان دومرگان باستان شناس معروف ، فسيل يك نوع اسب تحت عنوان هيپاريون در سال 1904 ميلادي در ناحيه مرزه چال مراغه بدست آمده است كه مربوط به اواخر دوران سوم زمين شناسي يعني پليوسن و قبل از فوارن آتشفشان سهند ( بيش از يك ميليون سال قبل ) مي باشد .
با آغاز دوره يخبندان در كره زمين و تغييرات جوي انواع مختلف پليوهيپوس مهاجرتهاي گسترده اي به قاره هاي قديم ( آسيا ، اروپا و آفريقا ) آغاز كردند . بنابر دلايلي كه هنوز روشن نيست قاره آمريكا بطور ناگهاني و پس از قطع ارتباط آن با قاره هاي قديم ، از وجود پليوهيپوس پاك گرديد.
انواع مختلف پليوهيپوس در طي مهاجرتهاي خود در بخشهاي آفريقا و اروپا و آسيا پراكنده شدند و منشاء انواع مختلف گور خر ، خر و چهار تيپ از اجداد اوليه اسبهاي امروزي گرديدند .
بنابر اين اسبهاي امروزي داراي چهار جد اوليه هستند و از نظر تاريخي فلات ايران منطبق بر محدوده جغرافيائي پراكندگي دو نوع از انواع چهار گانه اين اجداد محسوب مي شود .
اسبهاي نژاد تركمن و كاسپين موجود در اين سرزمين پس از گذشت قريب به يك ميليون سال از پيدايش آن دو نوع اجداد اوليه اسب ، هنوز بعنوان شبيه ترين اسبهاي موجود در جهان به اجداد فوق محسوب مي شود و مورد توجه خاص جهانيان و پژوهشگران قرار گرفته است .
چگونه اسب انتخاب كنيم ؟
انتخاب اسب
اسبهايي كه اشكال اندام و يا اخلاقي دارند:
درچندين سال گذشته توليد اسب پيشرفت شاياني كرده است. اسبهاي ورزشي امروزه از كميت قابل توجهي برخوردارند. عليرغم اين نكات بايد بدانيم كه هيچ اسبي كامل نيست. همه آرزوي داشتن اسبي كامل داريم، ولي پيدا كردن آن چندان هم ساده نيست. هنر تربيت اسب پي بردن به تواناييهاي بالقوه اسب و پرورش آن تا حد ممكن است .بايد بدانيم كه چگونه و تا چه اندازهاي ميتوانيم به نقائص اخلاقي و اندامي اسب پي ببريم. اين آگاهي نياز به تجربهاي گران و كار كردن سالهاي متمادي با اسبهاي مختلف دارد.
بايد بدانيم كه تربيت هر اسب با اسب ديگر متفاوت و داراي راز و رمز خاصي است. ولي چهارچوب كلي آن همين اصول اوليه تربيت اسب است كه دربارهاش بحث كرديم. به هرحال روشهايي وجود دارند كه درباره نحوه كار با اسبهايي كه خوش اخلاِق نيستند و نقصي در اندامشان وجود دارد، بحث ميكنند. معني اين بحث اين نيست كه مباني اصول اوليه ناديده گرفته ميشوند بلكه عليرغم مشكلات، فقط ممكن است اين اصول جابهجا شوند.
بد اخلاقي:
اسب با خصوصيات اخلاقي و اندام خاصي خود به دنيا ميآيد. با استفاده از اصول صحيح آموزش و محيط سالم ميتواند اسب را براي سواري دادن به كار كشيد. از طرف ديگر چنانچه روش آموزش و نگهداري غلط در پيش گرفته شود، نتيجه عكس آنچه گفته شد خواهد بود. اصلاح مشكلات طبيعي اسب مشكل است. تجربه ثابت كرده است كه عليرغم صرف وقت و تلاش مضاعف چنانچه موفقيتي مناسب بهوجود آيد مشكل نهفته خودنمايي خواهد كرد.
اسب عصبي:
اين گونه اسبها در روبرو شدن با موقعيتهاي غيرمعمول از قبيل صداي غريب، و حركتهاي سريع و يا پرچم رم ميكنند: اين گونه اسبها در اثر كار دقيق و نگهداري صحيح و حوصله آرام ميشوند. اگر اسب در حركت عصبي است و يا از اشياء روي زمين رم ميكند، كار بسيار مشكل خواهد شد. تجربه من نشان داده كه اين گونه اسبها هرگز كاملاً آرامش پيدا نميكنند. مربي فقط بايد محدوديتها را در نظر بگيرد و برعكس حساسيتهاي زيادي و يا عصبيتهاي خاصي ميتواند مورد استفاده قرار بگيرد. خود من ترجيح ميدهم با اسبي سرحال، اگر چه كمي عصبي و نگران كار كنم تا اسبي تنبل. اسب عصبي براي سواركاري با حوصله بدون حركت اضافه و آرام روي اسب، هديهاي آسماني است. چنين اسبي كمترين اثرها را نياز دارد و سوار هم كه آرامش خود را روز او حفظ ميكند و زماني ميرسد كه اسب اثر ساِق را پذيرفته و به جلو رانده ميشود. در اين بازي برنده سواركار با حوصله است ولي سوار كار بيحوصله هيچگاه نبايد اسب عصبي سوار شود.
اسب تنبل:
اسب تنبل سوار را به جنون ميكشد. در ابتدا ميبايست پيبرد كه اسب ذاتاً تنبل است يا اين كه دلائلي باعث اين تنبلي است. به عنوان مثال، ممكن است اسب به آمادگي مطلوب نرسيده باشد. مثلاً چاقِ يا لاغر باشد، بيمار بوده و يا اثرهاي سوار را نميفهمد. بهتر است اسب تنبل را همراه با اسبي چالاك به صحرا ببريم. اگر او همچنان ميل به حركت نداشت، سوار اثرها را قويتر كند. و در موقع مناسب او ضربات مقطع و شديد شلاِق را به كار خواهد گرفت و اگر اسب به جلو پريد بايد او را نوازش كرد. اين تمرين بايد تا آن جا كه تكرار شود تا اسب منظور سوار را دريافته به سادگي به اثرها جواب دهد. مهم اين است كه سوار اسب را به حركت به جلو وادار كند. او ميبايست اين فشارها را به مرور كاهش دهد تا اسب را نسبت به آنها بيتفاوت نشود.
اسب كله شق:
اين گونه اسبي قادر به تحرك و اعمال قدرت است و مايل نيست آنها را در خدمت سوار كار بيتفاوت بگذارد. و نكته اين جاست كه اسب پي ببرد سوار آنقدرها خبره و مصمم نيست. اسب به سرعت به اين موضوع پي برده و سردست ميزند و مشكل بتوان اين حركت را از سرش انداخت. براي حل اين مشكل سواري مورد نياز است كه به زين چسبيده و بدون اين كه اسب اجازه نافرماني بدهد او را به جلو هدايت كند. به محض اطاعت اسب سوار بايد او را نوازش كرده و اطمينان اسب را جلب كند. به محض اين كه سوار احساس كند اسب ميخواهد رم كند و يا سردست بزند، بايد يكي از دستجلوها را كشيده و مانع حركت او شود و دقت كند كه حركت طولاني نباشد، چه ممكن است اسب روي سواركار بغلتد.
نامتناسب بودن اندام:
امروزه اسبهايي كه داراي مشكلاتي در اندام هستند به ندرت براي فروش به عنوان اسب ورزشي ارائه ميشوند. اگر اين عدم تناسب فقط مربوط به ضعف دست و پاها و مفاصل باشد، با مراقبت و پيگيري و حفاظت ميتوان اين نقاط ضعيف آنها را همراه با پرورش ساير اندامها پروراند. البته گفتن اين مطلب بسيار ساده و عمل آن بسيار مشكل است.
نامتناسب بودن گردن:
امروزه اين اسبها كمتر براي فروش ارائه ميشوند. اگر علاوه برنامتناسب بودن گردن فك پايين هم سنگين و بزرگ باشد، احتمال درست كردن چنين اسبي خيلي ضعيف است. بزرگي و سنگيني فك پايين به اسب اجازه نميدهد به آبخوري شود. چرا كه استخوان بزرگ فك پايين روي گردن فشار آورده و اجازه فعاليت را از آن ميگيرد. من پيشنهاد ميكنم با چنين اسبي كار نشود.
بعضي از اشكالات گردن مثل شكستگي از مهره سوم ناشي از دستهاي خشن سواركار است، به هنگام تربيت اسب جوان يا اسبي كه در اثر بدسواري خراب شده است، بايد پيرو همان اصولي بود كه اسب از عقب به جلو درست ميشود، نه اين كه روي سر و گردن او فشار آورده و آنها را از كار بياندازيم.
اسبهايي كه داراي گردن قوي مانندي هستند معمولاً برقرار تماس با دهان آنها مشكل است. براي تربيت اين گونه اسبها بايد تلاشي مضاعف داشت و برنامه آموزشي طولاني مدت و سخت از جهت سواركار - براي آنها در نظر گرفت. و اگر قصد داشته باشيم آنها را زود به بهرهبرداري برسانيم موجب شكستن گردن از مهره سوم ميشويم. وقتي كه اسب سرو گردن خود را جلو و پايين كشيده به دنبال آبخوري ميرود ميتوان آموزش او را ادامه داد. اگر از اسبي با اين خصوصيات خيلي زود بخواهيم سرو گردن را افراشته كند، عضلات ناحيه جدوگاه او لقتر شده و ديگر اصلاح نميشود.
اين نوع گردن انعطافپذير است ميتواند آن را جمع كرد و يا به طرفين انحناء داد كه باعث جابجائي گردن شده و شانه خارج را به طرف خارج متمايل ميكند. راندن اين گونه اسبها به جلو بسيار مهم است. اگر اسب آبخوري را قبول نميكند، آبخوري كلفتتري استفاده كنيد. در حركت روي قوسها اثرهاي دست و وزن و پاي خارج قويتر باشند. براي ريشهكني اين نقيصه بايد عضلات زيرين گردن را قوي كرد و با راندن اسب به جلو و واداشتن او براي كشيدن سرو و گردن به جلو و پايين اين امر ميسر است.
گردن گوزني:
عضلات زيرين اين گونه گردن بسيار بزرگ هستند. براي اسبي اين چنين كشيدن گردن بسيار مشكل است. بايد عضلات زيرين گردن را آب كرده و عضلات بالائي را پرورش دهيم و ميتوان اسب را با بغل بندهايي كه پايينتر بسته شدهاند و يا تعليمي ثابت كه سر او را پايين نگه ميدارد سوار شد. اين گونه اسبها كمر منقبض دارند. كار روي كاوالتي و پرشهاي ژيمناستيكي براي نرم كردن كمر آنها بسيار مفيداند.
شكل غلط كمر:
اسبهايي كه طول كمر آنها - كوتاه يا بلند - غلط است همواره از آن دستهاي نيستند كه براي كار مشكل داشته باشند. اسبهايي كه كمر آنها بلند است معمولاً خوش سواري هستند. اگر عضلات كمر آنها بين جدوگاه و تهيگاه به خوبي پرورانده شده باشند، مشكلي براي كار نخواهند داشت و برعكس كمربلند و نرم مزيتي است براي تربيت او. به هرحال اگر كمر آنقدر بلند باشد كه پاها نتوانند خود را به مركز ثقل برسانند، طول گامها كوتاه شده و اين گونه اسبها براي درساژ مناسب نيستند، ولي براي پرش و سه روزه مناسبترند، چرا كه در صورت ارتكاب اشتباهي، از كمر خود به عنوان ستوني متعال كننده كمك ميگيرند. بايد به هنگام شروع آموزش چنين اسبي در نظر داشت كه، كمربلند را نميتوان با آموزش كوتاه كرد، فقط ميتوان با نيم توقف و حركتهاي انتقالي متوالي در تمرينها شلنگهاي او را كشيدهتر كرد.
كمر كوتاه:
بديهي است كه پاي اين گونه اسبها به راحتي به زيرآمده و تجمع آنها سادهتر است. از طرف ديگر آنها همواره با مشكل كمر مواجهاند. كمر كوتاه نيازمند گردن بلند است تا به نرمش آن كمك كند. اگر طول گردن اسب بلند نباشد در عمل مشكل بتوان پاهاي اسب را به زير كشيد. اين گونه اسبها خوش سواري نيستند. اسبهاي كمر كوتاه فقط زماني به حداكثر توان ورزشي ميرسند كه سوار توجه خاصي به تمرينهاي به جلو و پايين كشنده مبذول كرده و دستهاي بسيار نرمي داشته باشد.
اسبي كه عقبش بلندترازجلوست:
از آن جا كه اسبهاي جوان هنوز به كاملترين مرحله رشد نرسيدهاند، معمولاً عقبشان بلندتر از جلويشان است و در نتيجه وزن روي دستهايشان ميافتد. اگر پس از رشد كامل اين نقيصه برطرف نشود اين چنين اسبي براي درساژ مناسب نيست. براي پرش نميتوان آن را نقص به حساب آورد، چرا كه اسبهاي «هالاوآلا» برنده مدالهاي المپيك شدهاند.
در تمرينها نبايد از اين اسبها خواسته شود كه در زمان طولاني با سر پايين و كشيده حركت كننده، حتي در زمان استراحت هم بايد براي حفظ تعادل سرو گردن را كمي بالاتر بگيرند.
كپلهاي افتاد يا بُز كپل:
زاويه مفاصل خرگوشي اين گونه اسبها حاده است و نميتوان آنها را آنقدر پرورش داد كه قوي شده و نهايت فعاليت را داشته باشند. آنها مناسب پرش نيستند و براي درساژ هم بايد با احتياط به طرف آنها رفت. اين چنين اسبهايي، پاهاي خود را به راحتي به زير ميكشند ولي فشار مضاعفي روي كمر خود وارد ميكنند كه مشكل زاست. آنها را همواره بايد با قدرت و حداقل تجمع به جلو حركت داد.
نقص در پاها:
آموزش اين اسبها محتاطانه است. سوار كار بايد چگونگي كار با اين اسبها را دقيقاً برنامهريزي كرده باشد. هر دو نقيصه به يكسان فشار بيش از اندازه برروي مفاصل خرگوشي وارد ميكنند.
هر دو گونه بايد تمرينهاي تجمعي محدود داشته باشند. تجربه به من نشان داده كه با اسب مفصل گاوي ميتوان بيشتر كار كرد، چرا كه فرسايش اين نوع مفاصل كمتر از بقيه انواع مفاصل خرگوشي هستند.
با تمرينهاي روي دو محور و شانه به داخل ميتوان تعادل برقرار كرد، اما مشكل بتوان به درجاتي از موفقيت اطمينان داشت. در جائي كه ميتوان با اسب سالم كار كرد، بهتر است از كار كردن يا خريدن اسبهايي كه مشكل اندامي و اخلاقي دارند بپرهيزيم.
استانداردهاي محل نگهداري اسب :
محل نگهداري اسب
اصطبل : از آنجائي كه اسب بيشتر اوقات شبانه روز را در اصطبل بسر مي برد محل نگهداري او بايد داراي شرايط زير باشد :
- آفتابگير باشد ، تا هم خود اسب و هم محيط اطراف او در معرض تابش نور خورشيد بوده و در معرض امراض ناشي از عدم تابش نور قرار نگيرد. اسب بطور مداوم خود را تخليه ميكند و محيطي مناسب براي رشد و نمو ميكروبها بوجود مي آورد و ميكروب امراضي از قبيل كزاز در محيط آلوده اصطبلي بدون نور آفتاب ، براحتي زندگي مي كنند.
- داراي فضاي كافي بوده تا اسب براحتي در آن گردش كرده و بخوابد و بلند شود . اسبها در صورت احساس امنيت و داشتن فضاي كافي براحتي مي خوابند .
- حرارت ثابتي داشته باشد .
- ديوارهاي آن از مصالحي ساخته شده باشد كه در اثر سايش اندامهاي اسب با آنها ،او را زخمي نكند .
- آخورها و كف آن قابل شستشو باشد و هر چند روز يكبار بخصوص آخورها ، تميز شوند . بستر نرم و پوشيده از كلش يا خاك اره باشد تا براحتي قابل حمل و نقل بوده و هرچند روز يكبار تعويض شوند .
- درب و يا دربها به اندازه كافي فضا براي ورود و خروج اسب داشته باشند .
- حصارهاي بين اتاقكها طوري تعبيه شوند كه اسبها براحتي يكديگر را ديده و از مصاحبت با يكديگر لذت ببرند .
مزرعه ، پادوك يا مرتع: اسبها بايد مدتي آزادانه در مرتع ، مزرعه ، پادوكها رها باشند . گذشته از علف كه غذاي طبيعي اسب است ، وقت گذراني در محوطه باز به او آرامش مي دهد . بعضي از اسبها به طور دائم آزاد هستند و برخي به تناوب ، هفته اي يا ماهي را آزادانه سر مي كنند . اسبهاي درون اصطبلي كه تمام مدت هم زير فشار كار هستند معمولا تعطيلات خود را در محوطه آزاد مي گذرانند . مهم نيست اسب چه مدت آزاد باشد ، مهم اين است كه اطمينان داشته باشيم حصار محوطه اي كه در آن رها شده ايمن است.
آنچه را كه بايد درفضاي آزاد مد نظر داشت ، قبل از آنكه اسب را رها كنيم نكاتي زير است :
حصار اسب
دو نكته اساسي دررابطه با حصار وجود دارد ، اول اينكه به اسب آسيب نرساند ، دوم امكان فرار نداشته باشد . حصاري كه به درستي تعبيه نشده است ، اسب را به مخاطره انداخته ، به او آسيب هم مي زند . هر حصار نا امني ممكن است باعث شود تا اسب با پريدن از روي آن ، شكستن آن يا فشار و پائين كشيدن آن ، فرار كند .
حصارهائي كه پايه هاي عمودي و اتصال هاي افقي چوبي دارند .
اين نوع حصارها گرانترين و بهترين نوع حصار محسوب مي شوند . در اين نوع حصارها دو يا سه نرده روي دو پايه نصب مي شوند . اين نوع حصارها پس از نصب بايد به درستي نگهداري شده و هر پايه يا نرده شكسته بلافاسله ترميم و يا جايگزين شود . چوب هاي اين نوع حصار بايد ايزوله شوند تا در مقابل هوا و جويدن اسب مقاومت كنند.
پايه هاي چوبي و سيم:
هزينه اين نوع حصارها كمتر است. ممكن است رديف بالا را نرده چوبي استفاده كرد و يا سه يا چهار رديف سيم از روي هر پايه عبور داد . سيم ها بايد به خوبي كشيده شده و روي هر يك از پايه ها محكم شوند . ارتفاع سيم رديف زيرين از زمين در حدود 45 سانتيمتر است تا اسب نتواند دست و پاي خود را از زير رد كرده و گير بيفتد. اگر ارتفاع سيم زيرين بيش از حد باشد ، ممكن است اسب سر خود را هم از زير آن رد كند .
حصار هاي الكتريكي:
اين نوع حصارها بيشتر براي تفكيك استفاده مي شود و زماني كاربرد دارد كه اسب از وجود آن آگاه بوده و به عملكرد آن پي ببرد .
در اين نوع حصارها احتمال خطر براي انسان و بخصوص اطفال وجود دارد . بهترين روش نمايان كردن چشم انداز آنست كه در فواصلي علامتي از پارچه يا پلاستيك به آن وصل مي كنند .
درختچه
اين نوع حصار بايد به اندازه كافي انبوه باشد تا امكان فرار را از اسب بگيرد و در عين حال بايد در تعبيه درختچه هائي استفاده كرد كه سمي نبوده و تيغ و خار آنها اسب را به خطر نياندازد . از اين نوع حصارها بعنوان سرپناه هم مي توان استفاده كرد .
ديوار
عرض و ارتفاع اين ديوارها بايد طوري باشد كه هم جلوي پريدن اسب از روي آنها را گرفته و هم در اثر لگد زدن نريزد .
حصارهاي نامناسب عبارتند از :
حصارهاي توري
اين نوع حصارها اسب را ترغيب مي كنند كه دست يا پاي خود را داخل آن فرو كرده و گير بيفتد.
ويا حصارهائي كه پايه هاي نرده مانند نوك تيز دارند و نرده هاي آن هم سيمي است ، سرهاي نوك تيز پايه هاي اين نوع حصارها اسب را زخمي ميكنند.
سيم خاردار
از اين نوع حصارها در اغلب مراتع استفاده مي شود . اگر اسب خود را براي خاراندن به خارهاي اين سيم بمالد زخمي مي شود . اگر از اين نوع حصار استفاده كرديد بايد از استحكام سيم ها بطور دائم اطمينان داشته باشيد. سيم ها بايد محكم و كاملا كشيده شده باشند . اگر سيم از جاي خود رها و آزاد شود ، به دو ردست و پاي اسب پيچيده و آن را به شدت زخمي مي كند. اطراف خارجي حصار هم بايد بطور دائم مراقبت شود تا علوفه در دسترس اسب به هنگام كشيدن سرش به بيرون براي چريدن آنها سمي نبوده و آسيب رسان هم نيستند. هر نوع نارسائي در حصار بايد به فوريت برطرف شود .
دروازه
دروازه بايد به اندازه كافي عريض باشد تا اسب ها و خودروها يه راحتي از آن عبور كنند و همواره در شرايط مناسب باشد تا در استفاده از آن به زحمت نيفتيم . دروازه بايد طوري تعبيه شود كه انسانها به عبور از روي آن تشويق نشوند . اينگونه دروازها گاهي از لولا و يا از جا در رفته غير قابل استفاده مي شوند . چفت ها بايد بالا و پائين تعبيه شود تا در لنگر نياندازد.
موقعيت قرار گرفتن درب ورودي براي دسترسي بسيار اهميت دارد . درب ورودي كه رو به جاده اي پر رفت و آمد تعبيه شده چندان قابل توجه نيست . براي عبور و مرور اسبها ايجاد خطر كرده و دزدي اسب را هم ساده تر مي كند .
دسترسي به درب ورودي بايد راحت ، ساده و داراي امنيت كافي باشد .
تغذيه اسب
اسبي كه تشنه و يا گرسنه است و يا بد تغذيه مي شود هيچگاه به درستي سواري نمي دهد . غذا بايد داراي دو خاصيت عمده باشد ، حرارت بدن اسب را ثابت نگهدارد و انرژي لازم را براي زنده ماندن در درجه اول و سپس كارهاي اضافه خواسته شده او را تامين نمايد.
غذا بايد متناسب با كار و سن و وزن اسب بوده و تامين كننده نيازهاي رشد و انرژي او باشد. ( براي اسبي با متوسط 10 سال سن و 160 سانتي متر قد و 400 كيلو وزن كه در روز بين دو تا چهار ساعت كار مي كند 4 كيلو خوراك و 4 كيلو جو كافي است . آب تميز و بهداشتي همواره بايد در دسترس اسب باشد . مگر به هنگام خستگي زياد و يا عرق دار بودن بدن .
آب 60% وزن بدن را تشكيل مي دهد و عامل جذب غذاست ، 78 تا 82 درصد از خون را تشكيل مي دهد . حرارت بدن را تنظيم و به دفع مواد زايد كمك مي كند معده اسب نسبت به جثه او كوچك بوده و به تعدد دفعات غذا به مقدار كم به او فرصت هضم آسان و راحت تر را مي دهد .
غذا بايد حاوي مواد ازته ، چربي ، مواد هيدرو كربنه ، مواد معدني و ويتامين ها باشد . كه انواع صيفي ( يونجه ، شبدر ، ذرت ) غلات (جو ، چاودار) و ميوه ها تامين كننده نيازهاي حياتي اسب مي باشند .
می پسندم 0 نمی پسندم 0
تعداد بازديد : 223
تاریخ انتشار: شنبه 10 فروردين 1392 ساعت: 16:4
تازه ها
تغذیه کره اسب ها
کره اسیها تا 4 ماهگی آنزیمهای گوارشی با فعالیت سکومی برای دست یافتن به مواد مغذی موجود در دانه حبوبات و علوفه ها را ندارند.
کره اسبها می توانند از دانه حبوبات یونجه و چراگاه تغذیه کنند، اما ازاین منابع، موا غذایی کمی دریافت می کنند. آنزیم های لاکتاز و مالتاز در کره اسبها تا سه ماهگی غالبترند. این آنزیمها شکر شیر را هضم می کنند. با بالا رفتن سن اسبها آنزیمهای دیگری که برای شکستن کربوهیدراتها لازمند فعال می شوند. سیکوم قسمتی از روده بزرگ است که کربوهیدراتهای حل نشدنی را هضم می کند. در سیکوم بالغ میکروبهایی وجود دارد که به هضم سلولز و فیبر کمک می کنند. به طور عمده سیکوم به عنوان یک خمره تخمیر است اما در ابتدای دوره زندگی به طور کامل توسعه پیدا نکرده است. بیشترین راه متداول برای کسب آنزیمهای مورد نیاز خوردن مدفوع اسب بالغ می باشد که Coprohagia نامیده می شود که از لغت یونانی Kopros به معنای مدفوع و Phagia به معنای خوردن گرفته شده است. به خاطر سیستم گوارشی مخصوص اسب دریافت مواد غذایی مناسب اهمیت بسیاری دارد. کلستروم و شیر مادر بهترین منبع این مواد غذایی می باشد.
آغوز اولین شیر تولیدی مادیان می باشد. آنتی بادی بالایی دارد که اسبها را در برابر بیماریها محافظت می کنند. کره اسبها به صورت متوسط باید در 6 ساعت اول زندگی در هر ساعت 1 فنجان شیر را دریافت کنند. دریافت کردن آغوز در 12 ساعت اولیه زندگی بسیار مهم می باشد.روده کوچک کره اسبها باز است و اجازه جذب مولکولهای آنتی بادی را به آنها می دهد.پس از 24 ساعت روده کوچک تغییر یافته و آنتی بادیها نمی توانند مورد استفاده قرار گیرند. برای اطمینان از دریافت سطح مناسب آنتی بادی یک تست خونی سرم آنتی بادی باید در اولین روز تولد انجام گیرد. این آزمایش بسیار مهم می باشد خصوصاً زمانی که مادیان قبل از کره زایی ترشح کلستروم را داشته باشد و در این حالت کلستوم مفید تا قبل از زمان کره زایی از بین رفته است. برخی از مادیهانها هم ممکن است که کیفیت آغوزشان خوب نباشد . آغوز ظرف 12 تا 24 ساعت پس از تولد به شیر تغییر می یابد.
شیر مادیان از نظر کالری، پروتئین، کلسیم و فسفر و دیگر ویتامینها غنی می باشد. در حالی که منبع خوبی برای دریافت مواد معدنی همانند مس، منگنز و روی نیست و کره اسبها باید اینها را پیش از تولد در کبدشان ذخیره داشته باشند و این علت تأکید تغذیه مناسب مادیان در زمان بارداری می باشد. مادیانهای خود را نادیده نگیرید . کره اسبها با بالا رفتن سنشان در زمینه تغذیه رفتار مادرانشان را تقلید کرده و علاقه به خوردن غذاهای جامد نشان می دهند که این در هر کره اسبی متفاوت می باشد.برخی از 3 هفتگی این تمایل را نشان می دهند. در این زمان می توان برای کره اسب Creep Feeder (غذای مخصوص کره اسبها به همراه فضای محصور برای دسترسی آنها) تهیه کرد. مواد غذایی Buckeye یکی از بهترین Creep Feeder ها را در بازار تولید می کند که استارتر کره اسب نام دارد و غذای پلت با پایه شیر می باشد که در واقع به نوعی مکمل شیر مادیان است.Creep Feeder باید برای کره اسبها نصب گردد. در واقع هدف دسترسی آزاد کره اسبها و تغذیه آنها می باشد. اغلب Feeder های تجاری ستونهای قابل تنظیم دارند بنابراین متناسب با پوزه کره اسبها بوده و مادیان توانایی دستیابی به آنرا نخواهد داشت.
* یک نکته: برای پرورش و نگهداری کره اسب باید یک سری شرایط را مهیا کرد. برای مثال زمانی که یک پرورش دهنده پونی امریکایی متوجه گردید که کره اسبش نمی تواند به عمق و ته Creep Feeder برسد و اگر ستونها را عریضتر کند اسبها هم می توانند به غذا دسترسی پیدا کنند ، کاری که جهت رفع این مشکل انجام داد این بود که چوبی ا در قسمت کف گذاشته و روی آن کاسه غذا را قرار داد و این کار باعث افزایش ارتفاع غذا شد که دسترسی کامل را برای کره اسب را امکانپذیر می کرد. در 3 تا 4 ماهگی به بعد هم به تدریج به غذای اسبهای جوان در حال رشد مبدل می شود.
تعداد بازديد : 485
تاریخ انتشار: شنبه 10 فروردين 1392 ساعت: 16:3
اسب
اسب | |
---|---|
وضعیت بقا | |
رامشده
|
|
طبقهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | فردسمان |
تیره: | اسبیان |
سرده: | اسبان |
گونه: | E. caballus |
نام علمی | |
Equus caballus کارل لینه، ۱۷۵۸∗ |
|
مترادفها | |
Equus ferus caballus (متن را ببینید) |
اسب، با نام علمیEquus ferus caballus،[۱][۲] یکی از دو زیرگونههای اسب وحشی(Equus ferus) است. این جانور پستاندار و فَردسُم است و به تیره اسبیان تعلق دارد.فرگشت اسب از ۴۵ تا ۵۵ میلیون سال پیش به این سو آغاز شده است، گذشتهٔ اسبهای بزرگ و تکسم امروزی به جانورانی کوچکجثه و چندسم باز میگردد. نزدیک به ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد انسان تلاش کرد تا اسب را اهلی کند. گمان بر این است که تا سال ۳۰۰۰ پیش از میلاد اسبهای اهلی در جاهای گوناگونی از زمین حضور داشتند. اسبهای زیرگونهٔ caballus اهلی شدهاند، اگرچه بسیاری از آنها در طبیعت آزاد زندگی میکنند. البته اسبهایی وجود دارند که هرگز اهلی نشدهاند؛ برای نمونه اسب شوالسکی تنها زیرگونهای است که واقعا تاکنون وحشی باقی مانده است.
اندامهای اسب به گونهای است که به آن اجازه میدهد بی درنگ سرعتش را در برابر درندگان بالا برد. اسب توان بالایی در نگه داشتن تعادلش در هنگام دویدن دارد، همچنین میتواند بی درنگ خود را آمادهٔ نبرد یا فرار از دشمن کند. اسبها میتوانند به صورت ایستاده یا نشسته بخوابند. دوران بارداری اسب ماده (مادیان) نزدیک به یازده ماه است. نوزاد اسب که کُرّه نام دارد اندکی پس از آنکه به دنیا آمد میتواند روی پاهایش بایستد و بدود. بیشتر اسبهای اهلی در میانهٔ دو تا چهار سالگی زیر زین یا مهار (برای درشکه) تمرین میبینند. اسب در پنج سالگی کاملا بالغ میشود و میتواند میان ۲۵ تا ۳۰ سال نیز عمر کند.
نژاد اسب بسته به خوی جانور، دارای سه دستهٔ مهم است: اسبهای سرزنده یا «پُرحرارت» که میتوانند در سرعتهای بالا داشته باشند، اسب «خونسرد» مانند اسبهای بارکشی و پونی که برای کار سنگین و سرعت کم مناسبند، و «اسبهای خونگرم» که از ترکیب دو نژاد دیگر بدست آمدهاند که برای سواریهای با هدف ویژه آموزش میبیند و در اروپا معمول هستند. امروزه بیش از ۳۰۰ گونه اسب در جهان وجود دارد که هرکدام برای هدف ویژهای پرورش مییابند.
انسان و اسب در موردهای گوناگونی به صورت رقابتی یا غیر رقابتی با هم اندرکنش دارند؛ مانند کار به صورت اسب پلیس، کشاورزی، کارهای تفریحی و درمانی. از دیرباز اسبها در میدانهای جنگ کاربرد داشتهاند و به همین دلیل فنها و ابزارهایسوارکاری و کنترل اسب بسیار گستردهاند. محصولات بسیاری از اسب بدست میآید که از آن جمله میتوان به: گوشت، شیر، مو، استخوان، پوست و برداشت مواد دارویی از ادرار مادیان باردار اشاره کرد. انسانها برای اسبهای اهلی، خوراک، آب، پناهگاه، مراقبتهای پزشکی و نعل فراهم میکنند.
تعداد بازديد : 610
تاریخ انتشار: شنبه 10 فروردين 1392 ساعت: 15:57
مقدمه
خرسها پستاندارانی هستند با جثه بزرگ و تنومند و دم خیلی کوتاه که تقریبا در میان موها مخفی شده است. سر پهن و گردن کوتاه است. در دست و پا هرکدام پنج انگشت وجود دارد و از لحاظ طرز قرار گرفتن روی زمین کفرو هستند. رنگ از سفید در خرس قطبی تا قهوهای و قهوهای تیره و مایل به سیاه در سایر گونهها تفاوت میکنند. دندانهای آسیای بالا با سطح زیاد ولی برجستگیهای روی دندان کند و صاف هستند.خرس قهوهای
خرس قهوهای حیوانی است بزرگ و تنومند که طول بدن بالغها ممکن است به 2 متر و وزن آنها به 480 کیلوگرم برسد. سر پهن و پوزه کوتاه و گوش نسبتا کوچک و راست و گرد و چشمها نسبتا کوچک و گردن کوتاه و کلفت است. دستها و پاها بلند و کلفت و هرکدام با پنج چنگال و پاها از دستها بلندتر هستند. دم خیلی کوچک و تقریبا در زیر موها مخفی شده است.بدن از موهای انبوه و زبر و بلند پوشیده شده است. رنگ موها از قهوهای تیره تا قهوهای زرد و خاکستری تغییر میکند. گاهی لکه کوچکی با رنگ روشن در سینه دیده میشود. جمجمه بزرگ و حجیم با فکهای قوی ، طول کندیل و بازال در نرها بین 418 - 261 میلیمتر و در مادهها 258 تا 373 میلیمتر ، پهنای زیگوماتیک در نرها 175 تا 277 و در ماده ها 147 تا 247. طول ناحیه پوزه تقریبا به اندازه جعبه جمجمه است.
محل زندگی و تغذیه
خرس قهوهای در ایران در نواحی جنگلی کوههای البرز و کوههای زاگرس زندگی میکند. تعداد آنها در سالهای اخیر بسیار کم شده است. خرسها از غذاهای مختلف گیاهی و حیوانی تغذیه میکنند. غذای اصلی آنها از قسمت سبز گیاهان و میوهها و حشرات و مهرهداران کوچکتشکیل میشود. به لانههای زنبور عسل و کندوهای آنها دستبرد زده و عسل آنها را میخورند. خرسها ممکن است با شکستن شاخه درختها و خراب کردن کشتزارها خساراتی به بار آورند.تولید مثل
جفتگیری معمولا در تابستان انجام میشود و در این هنگام میان نرها نزاع میشود. دوران آبستنی در حدود 7 ماه است و بچهها اوایل تا اواسط زمستان و زمانی که ماده در لانه دوران خواب زمستانی را میگذراند متولد میشوند. بچهها بعد از یک ماه چشم باز میکنند. در ابتدا رشد آنها خیلی کند است و بعد از اینکه از لانه بیرون آمدند به سرعت رشد میکنند. خرسها در سال سوم زندگی از لحاظ جنسی بالغ میشوند.خواب زمستانی
شروع و مدت خواب زمستانی در خرسها با ارتفاع و آب و هوای محل زندگی آنها بستگی دارد. در نقاط کم ارتفاع و گرم ممکن است اصولا خواب زمستانی نداشته باشند. خرسها قبل از خواب زمستانی تغذیه زیاد کرده و لایه ضخیمی از چربی در زیر پوست آنها ذخیره میشود. معمولا با ریزش اولین برف در داخل لانه مستقر میشود هنگامی که لانه بوسیله برف کاملا پوشیده میشود فقط سوراخ کوچکی لانه را به محیط خارج مربوط میسازد.پراکندگی در ایران
خرس قهوهای در ایران در نواحی جنگلی کوههای البرز و زاگرس زندگی میکند. در خراسان ، آذربایجان ، کرمانشاه ، لرستان ، کردستان ، همدان و اصفهان گزارش گردیدهاند.پراکندگی جهانی
در اسپانیا ، فرانسه ، ایتالیا ، یونان ، ترکیه ، عربستان ، ایران و آمریکای شمالی گزارش شده است.خرس سیاه یا خرس هیمالیایی
خرس سیاه در اندازه کوچکتر از خرس قهوهای است. صورت نسبتا باریک است و گوشها بزرگ و لولهای شکل و بطور واضح از داخل موها خارج شدهاند و بدو طرف پهلوهای سر امتداد پیدا میکنند. دستها و پاها به ضخامت خرس قهوهای نیست. کف پا برهنه است و چنگالها خیلی بلند نشده و خمیده و به رنگ سیاه هستند. موهای بلند بدن و به رنگ قهوهای تیره متمایل به سیاه و براق هستند. جمجمه حجیم ولی کمی کوچکتر از جمجمه خرس قهوهای است. پوزه پهن است.محل زندگی و تغذیه
از لحاظ طرز زندگی این خرس خیلی شبیه خرس قهوهای است با این تفاوت که خرس سیاه بیشتر برای زندگی روی درخت آماده شده است، جثه کوچکتر و طرز قرار گرفتن چنگالها این حیوان را برای بالا رفتن از درخت مساعد ساخته است. خرس سیاه از گیاهان سبز ، میوهها ، حشرات ، عسل و همچنان مهرهداران کوچک مانند پرندگان و جوندگان تغذیه میکند. خیلی کم به حیوانات دیگر حمله میکند. جفتگیری در اوایل بهار و اوایل تابستان صورت میگیرد و بچهها اوایل تا اواسط زمستان متولد میشوند.پراکندگی در ایران
خرس سیاه در ایران تاکنون از بلوچستان و کرمان و بم گزارش شده است.پراکندگی جهانی
در نواحی جنگلی مشرق آسیا از جنوب شرقی سیبریه و در جنوب تا چین ، کامبوج وتایلند و کوههای هیمالیا در کشمیر ، ایران و برخی از جزایر ژاپن دیده شده است.مباحث مرتبط با عنوان
تعداد بازديد : 229
تاریخ انتشار: شنبه 10 فروردين 1392 ساعت: 15:45
خرس
خرس محدوده زمانی: ایوسن[۱] پسین - امروزه |
|
---|---|
خرس قهوهای | |
طبقهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | گوشتخوارسانان |
زیرراسته: | Caniformia |
بالاخانواده: | خرس |
تیره: | Ursidae G. Fischer de Waldheim٬ ۱۷۵۸ |
Genera | |
خرسها پستاندارانی هستند با جثه بزرگ و دم کوتاهی که در میان موهای بلندشان مخفی است. سر گرد و گردنشان کوتاه است و هر کدام از دستها و پاهایشان دارای پنج انگشت میباشد و از لحاظ حرکتی کف رو هستند.
محتویات[نهفتن] |
مشخصات فیزیکی [ویرایش]
دندان خرس تیز نیست و مانند سایر گوشتخواران برای بریدن گوشت طراحی نشدهاست. مثلا در بیشتر گوشتخواران، دندان نیش بزرگ است و برای کشتن طعمه کاربرد دارد. درخرسها این دندانها نسبتاً کوچکند و خرسها از آن به عنوان ابزاری برای دفاع استفاده میکنند. دندان آسیای خرس مسطح و پهن است تا بتواند غذاهای گیاهی را خرد کرده و بکوبد.[۲]
هریک از دست وپاهای خرس، ۵ چنگال تیز و بلند دارد که جمع نمیشود (برعکسگربه). این دست و پاها برای بالا رفتن از درخت و شکافتن خانه موریانه و کندوی عسل، یافتن وکندن ریشه گیاهان و گرفتن طعمه بکار میرود. راه رفتن خرس ها با راه رفتن بسیاری از گوشتخواران تفاوت دارد و گویی روی پنجهٔ پا راه میروند که برای افزایش سرعت، کارآمد است. خرسها مثل انسان روی پا هم راه میروند.[۳]
موی خرس بلند و زمخت است. رنگ موی آنها بسته به این که از چه نوع خرسی باشند میتواند تقریبا هر رنگی داشته باشد. مثلا سفید، بور، کرم، تمام سیاه، تمام قهوهای، ...[۴]
امید به زندگی خرسها دقیقاً معلوم نیست. به نظر میرسد ۲۵ تا ۴۰ سال باشد. خرسهای وحشی که در جنگل هستند نسبت به خرسهایی که در باغ وحش هستند در سنین پایین تری میمیرند.[۵]
رنگشان از سفید در خرس قطبی تا قهوهای و سیاه در سایر گونهها متفاوت است. دندانهای آسیای بالا با سطخ زیاد اما برجستگیهای روی آنها کند و صاف میباشد.
این حیوان وحشی انواع گوناگونی دارد که غالبا گوشتخوار هستند اما از برخی خوراکیهای گیاهی نیز تغذیه میکنند. محل زندگی خرسها بسته به انواع آنها بسیار گوناگون و از جنگل و کوه گرفته تا سرزمینهای قطبی گستردهاست.
خرسهای قطبی بوی غذا را از فاصله صد مایلی در هوای آزاد و همچنین از فاصله سه متری در زیر برف تشخیص میدهد. این حیوان بسیاری از وقت خود را در زیر آب سپری میکند. آنها در بعضی از کشورها رسماً به عنوان پستانداران دریایی طبقه بندی میشوند.[۶]
انواع خرس [ویرایش]
چند نوع خرس معروف عبارت اند از:
- خرس خاکستری
- خرس قطبی
- خرس پاندا
- خرس قهوهای
- خرس سیاه
- خرس سیاه آسیایی
- خرس سیاه آمریکایی
- خرس عینکی
- خرس تنبل
- خرس آفتاب
نگارخانه [ویرایش]
تعداد بازديد : 204
تاریخ انتشار: شنبه 10 فروردين 1392 ساعت: 15:42
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQr8o5FAWllHaNFD4oX-kfBtMfPF1Nkqy07pVxXRlOrYvf8sPjlhQ
تعداد بازديد : 164
تاریخ انتشار: شنبه 10 فروردين 1392 ساعت: 15:35
موجودات دریایی هم مثل بقیه موجودات زنده شکل های مختلفی دارند. اما بعضی از این موجودات خیلی عجیب و غریب هستند وشکل های جالبی دارند. اگر ماهی های یک دریا یا اقیانوس را ببینیم آنقدر تنوع دارند که کمتر می توانیم شباهت بین آن ها را پیدا کنیم. با هم عکس هایی از این موجودات زیبا وجالب را نگاه می کنیم:
تعداد بازديد : 163
تاریخ انتشار: شنبه 10 فروردين 1392 ساعت: 15:33
طوطی برزیلی یک نوع طوطی کوچک بسیار زیبا با بدنی سبز رنگ و سری نارنجی رنگ می باشد که اغلب به عنوان یک حیوان خانگی آرام و شاداب نگهداری می شود و رام ودتسی کردن آن مانند مرغ عشق بسیار آسان می باشد. هوش این طوطی در حد ماکائو می Read More ...
طوطی برزیلی یا مرغ عشق واقعی یکی طوطی کوچک اجتماعی و بسیار مهربان است. ۷ گونه آن بومی قاره آفریقا می باشد در حالی که گونه ی سر خاکستری آن بومی ماداگاسکار می باشد. نام مرغ عشق به خاطر سیستم تک همسری و اینکه یک زوج مدت زمان زیادی را Read More ...
طوطی برزیلی آبسینیان: طوطی برزیلی آبسینیان نام دیگر آن «طوطی برزیلی بال سیاه» و « طوطی برزیلی کوهستان» و « طوطی کوهستان» است و نام علمی آن Agapornis taranta است. این گونه در سال ۱۸۱۴م توسط طبیعی دان انگلیسی « ادوارد اسمیت استانلی» در اریتره شناسایی گردید و نام Read More ...
تعداد بازديد : 357
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 16:28
اصول اولیه نگهداری طوطی کوتوله :
برای شروع باید با اصول اولیه نگهداری از این پرنده آشنا شوید.
برای دوستانی که برای اولین بار میخواهند لذت نگهداری از این پرنده را تجربه کنند
گونه صورت هلویی را پیشنهاد میکنم زیرا طبیعت ملایم تری نسب به گونه فیشر دارند.
صورت هلویی پرنده ای کوچک از خانواده طوطی هستند که زادگاه آن غرب آفریقا میباشد.
این موجودات بعنوان پرندگان خانگی بسیار محبوب و تکثیر آنها نیز بسادگی امکانپذیر است.
انتخاب طوطی کوتوله مناسب :
هنگامی که این نوع طوطی کوچک معرفی شد
بسیاری از مشتاقان پرندگان خواستار این پرنده برای کلکسیونهای خود شدند
و بهترین و ساده ترین گونه را یک صورت هلویی جوان میدانستند
زیرا نگهداری از آن آسان بوده و رفتار این پرنده نیز جذاب و دوست داشتنی است .
رنگ های بسیار متنوع و متفاوتی از این پرنده موجود است
و هر چه پرنده جوانتر باشد راحت تر به محیط جدید عادت میکند و رام میشود.
در حال حاضر نیز توصیه میشود برای شروع و شناخت این پرنده
حتما با یک جفت صورت هلویی که رفتار ملایم تر و ارام تری دارند شروع کنید.
این گونه فوق العاده جذاب و دوست داشتنی است.
اطمینان از سلامت طوطی کوتوله :
برای اطمینان از سلامت پرنده ابتدا باید از یک فروشنده معتبر
اقدام به خرید کرده و هنگام خرید به دقت پرنده را بررسی کنید.
یک پرنده سالم باید هوشیار باشد و در برابر محرک ها عکس العمل نشان دهد
سرحال بوده و پرها درخشان و تمیز و پر باشند و استخوان سینه بیرون نزده باشد.
چشم ها باید براق و شفاف باشد و هیچ گونه ترشحی نداشته باشد.
پوست بینی صاف و ترشح نداشته باشد و پرهای اطراف مخرج پرنده حتما باید تمیز باشد.
از خریدن پرنده ای با پرهای پف کرده و یا چشم های بسته یا نیمه باز خودداری کنید.
همچنین پرنده ای که سر را نمیتواند ثابت نگهدارد یا سر را زیر بال قرار میبرد خوب نیست.
پرندگان استاد مخفی کردن علائم بیماری هستند زیرا در طبیعت پرنده بیمار
از طرف همنوعان طرد میشود ، پس اگر پرنده علائمی را نشان دهد بسیار بیمار است.
بعد از این که پرنده را انتخاب کردید آن را مستقیما در ارتباط با دیگر پرندگانتان قرار ندهید
و حداقل به مدت یک ماه در قفس جدا از او نگهداری کنید تا از سلامتش مطمئن شوید.
اگر نشانه های بیماری در پرنده مشاهده کردید آن را در محل گرم و ساکتی قرار دهید
و با غذاهای مورد علاقه اش تغذیه شود.
فرنی گرم میتواند مفید باشد و قبل از حاد شدن بیماری با دامپزشک مشورت کنید.
تعیین جنسیت طوطی کوتوله :
مسلما هنگامی که پرنده ای را خریداری میکنید دوست دارید جنسیت آن را تعیین کنید
و همانطوری که گفته شد بیشتر گونه ها مونومورفیک ( شباهت نر و ماده ) هستند
ولی با این وجود برخی نشانه ها میتواند تا حدودی شما را به جنسیت پرنده آگاه کند.
عموما پرنده ماده سر بزرگ و پهن تری دارد و استخوان لگن در ماده بزرگ و پهن است.
تست لگن برای تشخیص جنسیت :
پرنده را به پشت روی کف دست بخوابانید و با انگشت شست و انگشت کوچک
بالهای پرنده را باز کنید و سر پرنده را بین انگشت دوم و سوم خود نگه دارید.
حال با دست دیگر میتوانید استخوان لگن را پیدا کنید
درست بالای دم دو استخوان بیرون زده اگر فاصله این استخوانها کم باشد
و انگشت بین آن نرود احتمالا پرنده نر است و اگر فاصله آنها زیاد باشد پرنده ماده است .
این تست میتوان با دقت حدود 50 درصد مفید باشد.
توجه کنید که اگر پرنده به دست شما عادت ندارد این تست باعث استرس پرنده میشود.
رفتار و تشخیص جنسیت :
از نوع رفتارهای پرندگان نیزمیتوان جنسیت را حدس زد
به عنوان مثال پرنده ماده هنگامی که روی چوب مینشیند پاها را بازتر میگذارد
و در درگیریهای که پیش میاید معمولا جنس نر است که عقب نشینی میکند .
جنس ماده معمولا به لانه وابسته تر است و برای حفظ آن می جنگد
و در زمان جفتگیری معمولا مواد مخصوص لانه سازی را زیر پرهای خود جمع میکند.
اگر برای خرید به مغازه رفتید معمولا مغازه دارها با اطمینان جنسیت آنها را اظهار میکنند .
رنگ پرها و تشخیص جنسیت :
معمولا بر اساس رنگهای پرها جنسیت را مشخص میکنند
(معمولا رنگ پرهای جنس نر پر رنگ تر است ولی راه دقیق برای قضاوت نیست)
تنها راه دقیق برای تعیین جنسیت این نوع طوطی ها آزمایش دی ان ای است.
که در حال حاضر امکان آن بسیار در ایران محدود است .
روش ابن سینا در تشخیص جنسیت :
یه سوزن ته گرد بردارین و سر اون رو با یه نخ گره بزنید.
پرنده را برعکس به روی کف دست خود بخوابانید و نخ را طوری بگیرید
که ته سوزن تقریباً نزدیک مقعد طوطی کوتوله قرار بگیرد، مانند پاندول ساعت .
نخ باید کاملاً ثابت بوده و شما چند ثانیه باید صبر کنید.
اگر نخ بصورت دایره ای شروع به حرکت کرد طوطی کوتوله شما ماده است.
اگر نخ بصورت چپ به راست و یا راست به چپ حرکت کرد طوطی شما نر است !
قفس مناسب برای طوطی کوتوله :
قفس ها در ابعاد بسیار متفاوتی موجود است .
هدف شما از نگهداری پرنده مشخص میکند که از چه قفسی باید استفاده کرد.
ولی به طور کلی میتوان گفت هرچه قفس بزرگتری بتوانید تهیه کنید.
حداقل ابعاد قفس 90 سانتیمتر طول و عرض 40 و ارتفاع 60 سانتیمتر است.
بهتر است از دو ظرف غذا و دو ظرف آب استفاده شود و روزانه تعویض و شسته شود .
ظروفی که برای میوه و سبزیجات استفاده میشود بهتر است روزانه شسته شود .
گاهی اوقات ظرف دانه ها بنظر پر می رسد ولی بیشتر ان را پوست اشغال کرده است.
باید در نظر داشت که پرنده علاقه زیاد به جویدن دارد و میتواند قسمتهای چوبی را بجود.
از ظرف آب تیوپی استفاده کنید زیرا بسته است و آلودگی کمتر روی آن تاثیر دارد.
اگر پرنده به ظرف تیوپی عادت ندارد در ابتدا از ظرف عادی ابخوری استفاده نمائید
و سعی کنید کم کم پرنده را به ظرف های تیوپی عادت دهید.
همیشه زبانه ظرف را چک کنید که آب در آن باشد گاهی اوقات آب در دهانه ان گیر میکند.
انها استاد فرار از قفس هستند و براحتی هر روزنه ای را پیدا کرده و فرار میکنند.
انها نباید با پرندگان دیگر در یک قفس نگهداری شوند زیرا به پرندگان کوچک آسیب میزنند.
هیچ وقت آنها را با پرندگانی از قبیل قناری ، فنچ ، باجی و حتی عروس هلندی تنها نگذارید.
علاوه بر قفس باید فکر ظرف غذا و آب و پرچ (چوبی که روی آن بنشیند) را بکنید.
از پرچ هایی (چوبی یا پلاستیکی) با قطر متفاوت استفاده کنید تا پای پرنده خسته نشود.
پرنده شما برای حفظ سلامتی خود احتیاج به فعالیت دارد.
زیرا طوطی های کوتوله برزیلی پرندگانی بسیار پر جنب جوش هستند
و احتیاج به قفس بزرگ و اسباب بازیهای زیاد و متنوع ای برای سرگرمی دارند.
برای اینکه پرنده را تشویق به فعالیت کنید باید اسباب بازی مناسب داخل قفس قرار دهید.
تاب ، نردبان ، نی های بامبو ، پوست میوه نارگیل میتواند انتخابهای خوبی باشند.
البته این اسباب بازیها بعد از مدتی برای پرنده تکراری می شوند و باید آنها را تعویض کنید .
معمولا این اسباب بازیها توسط پرنده فروشیها عرضه میشود .
رژیم غذایی طوطی کوتوله :
بعد از اینکه پرنده به خانه جدید عادت کرد
رژیم غذایی او باید شامل مخلوط دانه ها مانند : شامل ارزن درشت ،
تخمه کتان ، تخم گشنیز ، چهار تخم ، شاه دانه و ارزان دو برابر کل بقیه دانه ها باشد.
میوه و سبزیجات تازه حتما" برای سلامت پرندگان شما لازم است و دقت نمائید
که حشره کش های روی میوه و سبزیجات میتواند برای پرندگان شما خطرناک باشند.
هویج رنده شده و دانه ذرت معمولا مناسب است و اگر سبزیجات و میوه
به طور مداوم در رژیم غذایی موجود باشد احتیاج به ویتامین بصورت جداگانه نیست.
البته ویتامین جداگانه صدمه ای به پرنده نمیزند.
غذاهای خشک کودکان با پروئین مانند برشتوک و سرلاک میتواند منبع خوب پروتئین باشد.
وجود کف دریا و یا بلوک معدنی در قفس لازم است و باعث تامین مواد معدنی میشود.
خوشه ارزن میتواند به عنوان غذای تشویقی استفاده شود.
توجه کنید که رژیم تمام دانه باعث چاقی و صدمه به کبد پرنده و گاهی مرگ میشود.
این پرنده باید رژیم متنوعی داشته باشد و تعداد محدودی از سبزی و میوه مناسب نیست .
در مورد رژیم پرنده به این نکات حتما دقت کنید :
اگر پرنده را تازه خریداری کردید
ابتدا از همان رژیم غذایی که قبلا استفاده میکرده استفاده کنید
و تا هنگامی که به خانه جدید عادت نکرده اقدام به تغییر رژیم غذایی نکنید.
زیرا تغییر رژیم عذایی باعث وارد شدن استرس بیشتر به پرنده میشود.
تغییر رژیم غذایی را بسیار تدریجی انجام دهید و پرنده را تحت فشار نگذارید .
این پرنده ها نسب به تغییر غذا بسیار حساس هستند.
تغییر رژیم تمام دانه به مخلوط دانه و میوه و سبزیجات میتواند بسیار مفید باشد .
موادی مانند چربی ، شکر و نمک برای پرنده ها بسیار مضر است.
تخم مرغ رو بشورید و آب پز کنید بعد پوست ان را کنده و بگذارید پوست کاملا"خشک شود.
بعد تخم مرغ را همراه مقدار خیلی کمی از زرده رنده کرده و پوست تخم مرغ
را با مخلوط کن آسیاب کرده و هر بار که تخم مرغ یا هویج رنده شده و ... به او میدهید
مقداری از ان را هم روی غذایش بپاشید .
تکثیر و تولید مثل طوطی کوتوله :
شرایطی که شما فراهم میکنید و طبیعت تعیین میکند که جفتگیری انجام شود.
اگر امکانش را دارید یک گروه طوطی را برای انتخاب جفت کنار هم قرار دهید
الزاما یک نر و ماده تشکیل جفت را نمیدهند و ممکن است هیچ گاه جفتگیری انجام نشود.
برای مهیا کردن شرایط جفتگیری :
1- در فصل پائیز یک جعبه به ابعاد 15×15 و ارتفاع 25 سانتیمتر بعنوان لانه تهیه کنید.
2- در تهیه مواد لانه سازی شامل : برگ نخل ، روزنامه ،علف و کاه خشک دقت کنید
در این مواد از حشره کشهای مضر استفاده نشده باشد.
3- فراهم آوردن محیط آرام و خلوت برای تولید مثل طوطیهای کوتوله بسیار اهمیت دارد .
معمولا پرنده با استفاده از مواد لانه سازی لانه را پر میکند و یک حفره تونل در آن ایجاد میکند.
پرنده ماده معولا بین 4 الی 6 تخم میگذارد و به مدت 21 تا 24 روز روی تخمها میخوابد
تا تخم شکسته شود و جوجه ها بیرون بیاید.
اگر ماده بیش از 8 تخم گذاشت و بیش از 24 روز روی تخم خوابید باید بشما تبریک گفت
چون دو پرنده ماده را با هم جفت کرده اید و تخم ها بدون نطفه هستند!
در جفتهای واقعی جنس نر نیز در خوابیدن روی تخم کمک میکند و از لانه مراقبت میکند
و در اغلب اوقات در ورودی لانه نگهبانی میدهید.
گیر کردن تخم : در صورتی که احساس کردید پرنده تان بیقرار است
و تخم گیر کرده میتوانید مقعدش را چرب کرده و با بخار ملایم محل را گرم کنید
و سپس با دست و بسیار ملایم از بالا بسمت پایین فشار دهید .
مراقب باشید فشار به حدی نباشد که تخم بشکند زیرا بسیار خطرناک و کشنده است .
در صورتی که مقعد بهمراه تخم بیرون امد نگران نباشید خودش به حالت اول باز میگردد .
وقتی جوجه ها از تخم بیرون آمدند پدر و مادر با هم شروع به غذا دادن به انها میکنند.
در این زمان فراهم کردن غذاهای پر پروتئین که قابل هضم باشند به والدین کمک میکند
و سرلاک کودک ، سوپ ، شوربا ، جو و غذاهای آماده میتوانند انتخاب خوبی باشند.
جوجه ها پس 5 الی 6 هفته پر اورده و تا ۲ هفته بعد نیز توسط والدین مراقبت میشوند.
اگر والدین روی تخمها نمیخوابند یا به جوجه ها غذا نمیدهند علت آن است
که این جفت برای اولین بارشان بوده هنوز توانایی نگهداری از تخم ها و جوجه ها
را نداشته باشند و ممکن است در دفعات بعدی موفق به انجام این کار شوند.
نکات مهم بهداشتی در نگهداری طوطی کوتوله :
این پرنده نسبت به شرایط جوی خیلی حساس نیست
و کافی است در مرض سرما و گرمای زیاد و جریان هوا ( باد ) نباشند.
حمام کردن باعث میشود پرها در شرایط بهتری باشند.
ظرف حمام برای شستشوی پرنده لازم است و پرنده از حمام گرفتن خوشش میاید.
در غیر این صورت میتوانید از اسپری آب استفاده کنید .
بهترین ساعت برای اینکار میان روز است و پرنده میتواند در آفتاب خود را خشک کند.
اگر پرنده در مدت چند دقیقه کمی خشک نشد از حرارت ملایم سشوار استفاده کنید .
اگر پرنده در کنار آشپزخانه نگهداری میشود باید توجه داشته باشید
که بخار ( با قرار دادن ظروف روی اجاق گاز تولید میشود) بسیار خطرناک و کشنده است.
اگر تغییری در سلامت پرنده مشاهده کردید یا احساس کردید پرنده بیمار است
حتما به سرعت به دامپزشک مورد نظر خود مراجعه کنید.
اگر میتوانید پرنده را از دیگر پرنده ها جدا کنید تا احتمال انتقال بیماری کاهش پیدا کند.
بهتر است قبل از بروز چنین مشکلی یک دامپزشک متخصص را در نظر گرفته باشید.
نکات جالب و پیشنهادی در مورد طوطی کوتوله :
جفتگیری : مثل سایر پرندگان نر بر پشت ماده سوار شده و جفتگیری را انجام میدهد.
بهتر است برای داشتن جوجه های سالم و قوی از یک جفت همنوع استفاده کنید .
اشیانه : لانه های موجود در بازار برای این نوع طوطیها کوچک بوده و بهتر است
خود شما اقدام به ساخت لانه کنید و حتما چاله ای برای تخم داخل ان ایجاد کنید .
سعی کنید تمام لوازم درون قفس از چوب باشد تا انها احساس بهتری داشته باشند .
نوک گرفتن : نوک گرفتن نشان جفت شدن نیست و در همنوعان هم دیده میشود .
موسیقی : علاقه بسیار زیادی به انواع سبک موسیقی دارند
و میتوانید با گذاشتن روزانه ۱-۲ ساعت موسیقی رابطه خوبی با انها برقرار کنید .
سر و صدا : گاهی اوقات این پرندگان بیش از حد اواز میخوانند و جیغ میکشند.
در کل سر و صدای انها از مرغ عشق ها بیشتر است .
زمانی که این صداها به اوج رسید و طاقت ندارید میتوانید برای مدتی روی قفس
را با پارچه ای بپوشانید تا تاریکی انها را وادار به سکوت نماید .
افسردگی : در صورتیکه یکی از جفت ها تلف شود حتما جفت جدیدی تهیه کنید
تا پرنده تان دچار افسردگی نشده و پرهایش را نکند و مهمتر اینکه او هم تلف نشود .
نقش رنگها : این نوع طوطی عاشق رنگ قرمز است و شما میتوانید
در رنگ امیزی وسایل بازی و زندگی این طوطی و حتی پوشالها از قرمز استفاده کنید .
طوطی برزیلی کوتوله African lovebird :
قدمت نگهداری برخی گونه های این پرنده به 400 سال میرسد
و برخی اخیرا مورد توجه قرار گرفته اند.
نام علمی این پرنده agapornis است و علت نام مرغ عشق افریقایی این است
که پرنده نر و ماده ساعت ها نشسته و پرها و بال های یکدیگر را تمیز و آراسته میکنند.
این پرنده از خانواده طوطی هاست و 9 گونه از آن شناخته شده است .
بعضی گونه های طوطی کوتوله به وفور یافت میشود :
در ایران نوع فیشر فراوان است و به آن به اشتباه طوطی برزیلی گفته میشود
در صورتیکه زادگاه این پرندگان قاره آفریقا میباشد و برخی گونه های نیز دیگر نادر است.
از این 9 گونه ، 3 گونه دیمورفیک (جنس نر و ماده از لحاظ ظاهری قابل تشخیص اند )
و ۶ گونه مونومورفیک (جنس نر و ماده از لحاظ ظاهری یک شکل اند ) هستند.
۳ گونه دیمورفیک (جنس نر و ماده از لحاظ ظاهری قابل تشخیص) عبارتند از :
ماداگاسکار ؛ صورت قرمزی ؛ آبیسینیان
طوطی کوتوله یا مرغ عشق ماداگاسکار (madagascar):
نام علمی این گونه Agapornis Cana میباشد که به سر خاکستری مشهور است.
در جنس نر سر و سینه و گردن پرنده برنگ خاکستری بوده
و بالها و پشت سبز تیره است و نوک و پاها به رنگ خاکستری روشن میباشد .
در جنس ماده رنگ پرها در سراسر بدن سبز رنگ میباشد.
همانطور که از نام پرنده واضح است زیستگاه اصلی این پرنده جزیره ماداگاسکار است
و در جزایر اطراف آن نیز یافت میشود.
این گونه سالها آزادانه به کشورهای دیگر صادر میشد ولی صادرات آن ممنوع است
و باعث شده در سالهای اخیر این پرنده کمیاب شود.
زیرا این پرنده در اسارات به راحتی تولید مثل نمیکند و علت آن است که در طبیعت
این پرندگان در کلونی های بزرگ زندگی میکنند و جفت خود را انتخاب میکنند
که معمولا در حالت اسارت این چنین نیست و تکثیر معمولا موفقیت آمیز نیست.
طوطی کوتوله یا مرغ عشق صورت قرمز (Red faced Lovebird) :
نام علمی آن Agapornis Pullaria است
و دومین گونه ایست که جنس نر و ماده با هم تفاوت ظاهری دارند.
جنس نر بدنی برنگ سبز روشن دارد و قسمت زیر بدن مایل به زرد است.
رنگ سر و تاج نارنجی مایل به قرمز است و قسمتهایی از بال آبی رنگ میباشد.
شانه ها و زیر بال ها مشکی رنگ است و نوک برنگ قرمز است و پاها خاکستری است.
در جنس ماده سر به رنگ نارنجی و زیر بال ها سبز رنگ است.
نسبت به بقیه گونه ها زیستگاه وسیعی دارد و از مرکز آفریقا تا غرب اتیوپی پراکنده شده است.
طوطی کوتوله صورت قرمزی اولین نوع مرغ عشقی بود که به اروپا وارد شد.
با وجود اینکه حدود 400 سال از زندگی قفسی این پرنده میگذرد تعداد آنها روبه کاهش است
و تکثیر در قفس بسیار کم رخ میدهد و تنها کسانی که تعداد فراوان دارند موفق به تکثیر میشوند.
طوطی کوتوله یا مرغ عشق آبیسینیان (Abyssinian) :
نام علمی آن Agapornis Taranta است که به سیاه بال نیز مشهور است .
بدن جنس نر سبز رنگ است و قسمت پیشانی و فاصله بین نوک و چشم ها
و یک حلقه دور چشم برنگ قرمز ارغوانی است و زیر بالها مشکی میباشد .
جنس ماده رنگ قرمز در سر و صورت را ندارد وزیر بال سبز یا مخلوط سبز و مشکی است.
این گونه ساکن کشور اتیوپیست و اخیرا" علاقه مندان آنها را به قفسهای خود آورده اند.
این گونه بصورت تک جفت تولید مثل میکند و معمولا تکثیر کلونی آن با شکست مواجه میشود.
۶ گونه مونومورفیک (جنس نر و ماده از لحاظ ظاهری یک شکل اند ) عبارتند از :
این گونه ها به دو نوع تقسیم میشوند :
دارای حلقه دور چشم (Eye ring) ؛ بدون حلقه دور چشم (Non eye ring)
گونه های حلقه دار (eye ring) :
طوطی کوتوله یا مرغ عشق فیشر (fischer lovebird) :
نام علمی Agapornis Fischeri میباشد و هر دو جنس نر و ماده یک شکل هستند.
بدن آنها سبز رنگ است و در قسمت بال و پشت به رنگ سبز تیره بوده
و در قسمت زیر بدن به سبز روشن متمایل میشود و قسمت پیشانی قرمز و نارنجی است .
قسمت گونه و زیر گردن به رنگ نارنجی و انتهای بدن و دم به رنگ آبی و بنفش میباشد.
رنگ نوک قرمز رنگ است و بینی و حلقه دور چشم سفید و پاها خاکستری روشن میباشد.
زیستگاه طبیعی آنها زمینهای مسطح اطراف تانزانیا است .
معمولا به صورت کلونی ( گروهی ) زندگی کرده و در اسارات بسادگی تولید مثل میکنند.
این گونه در ایران فراوان است و بعنوان طوطی برزیلی آن را میشناسند.
طوطی کوتوله یا مرغ عشق نیاسا (Nyasa Lovebird) :
نام علمی این پرنده Agapornis Lilianae است و مرغ عشق لیلین نیز نامیده میشود.
این گونه سبز رنگ بوده و قسمتهای زیر بدن روشن و قسمتهای پشت و بال تیره است.
رنگ سر نارنجی است و قسمت های گونه روشن تر می باشد .
حلقه دور چشم ها در این پرنده بدون پر بوده و رنگ نوک قرمز و رنگ پاها خاکستریست.
این گونه نیز به تازگی توسط انسان در خانه نگهداری میشود
برای اولین بار در سال 1890 توسط خانم لیلین به خانه آورده شد و علت نام همین است.
واین پرنده در کلونی تولید مثل میکند ولی در قفس نیز تولید مثل مینماید.
این گونه کمیاب ترین نوع حلقه دار در اسارت است.
طوطی کوتوله یا مرغ عشق گونه مشکی ( Black-cheeked LoveBird) :
نام علمی Agapornis Nigrigenis و برنگ سبز است و از مرغ عشق نیاسا تیره تر میباشد .
در قسمت زیر و انتهای بدن رنگ سبز روشن است و رنگ سر بین قهوه ای و مشکی است.
رنگ گلو نارنجی و پشت سر به رنگ زرد و سبز زیتونی و رنگ بالها سبز تیره است.
در این پرنده بینی و دور چشمها پر ندارد و رنگ نوک قرمز روشن و پاها خاکستری رنگ است.
این پرنده در جنوب زامبیا و در منطقه آبشار ویکتوریا در زیمبابوه زیست میکند .
این پرنده در طبیعت و اسارت به راحتی تولید مثل میکند و تکثیر میشود .
مرغ عشق ماسک دار Masked Love Bird :
با نام علمی Agapornis Personata و اکثر پرها سبز رنگ هستند.
پرهای پیشانی و قسمت بین چشمها قهوه ای و دودی و اطراف گردن زرد رنگ است .
پوست بینی و حلقه دور چشم سفید و نوک پرنده قرمز و پاها به رنگ خاکستری تیره است .
زیستگاه اصلی این پرنده زیبا شمال تانزانیا است و در سال 1800 شناخته شد .
این گونه در کلونی های بزرگ به صورت آزادانه تولید مثل میکند.
گونه های بدون حلقه (eye ring) :
طوطی کوتوله یا مرغ عشق صورت هلویی (Peachfaced Love Bird) :
با نام علمی Agapornis Roseicollis با رنگ سبز روشن است .
در قسمتهای زیر بدن به رنگ سبز در میاید و پرهای پشت بدن آبی رنگ است.
قسمت جلوی صورت به رنگ قرمز و اطراف آن نیز قرمز روشن است.
در این پرنده نوک قرمز یا کرم رنگ است و رنگ پاها خاکستری می باشد .
صورت هلویی در مناطق جنوب آنگولا زیست میکند و در اواخر سده 17 شناسایی شد.
رنگ سبز آن در ایران معمول تر است و معمولا در اسارت تولید مثل میکنند.
طوطی کوتوله یا مرغ عشق گردن مشکی ( Black-collared Love Bird) :
با نام علمی می پسندم 0 نمی پسندم 0
تعداد بازديد : 234
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 16:28
بلندترین سگ جهان ( شکسته شد )
بلندترین سگ جهان جرج غول پیکر (Giant George) نام دارد که توسط آقای دیوید ناصر در توسان آریزونا نگهداری میشود.
بلندای این سگ از نوک پنجه تا شانه هایش به ۱٫۰۹۲ متر میرسد ،همچنین وزن این سگ غول پیکر ۱۱۱ کیلوگرم است و در ماه ۵۰ کیلوگرم خوراکی مصرف میکند!
این سگ ۴ ساله نام خود را در کتاب رکوردهای گینس به عنوان بلندترین سگ زنده جهان و بلندترین سگ جهان برای همیشه وارد نمود.
این سگ از نژاد سگ های گریت دین میباشد که نژاد اصلی این سگ ها آلمانیست و یکی از زیباترین و بزرگترین نژادهای سگ در جهان میباشند.
تعداد بازديد : 194
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 16:10
پنجشنبه چهارم شهریور 1389
اصول نگهداری سنجاب
سنجاب ها را می توان به صورت انفرادی یا جفتی و حتی سه تایی (یک نر و دو ماده) نگهداری کرد.
قفس های باید تا آنجایی که ممکن است بزرگ باشند تابتوان حیوان را به راحتی پرورش داد و اندازۀ آنها بسته به این است که درمحیط باز و یا سر بسته بکار روند،فرق می کند.
اندازۀ استاندارد برای قفس در محیط بسته به عرض،طول و ارتفاع 5/3 متر و در محیط باز 5/4 متر می باشد. ستون و یا میله هایاسکلت قفس که فلزی یا چوبی هستند با شبکۀ سیمی پوشیده شده و از داخل بهشکل محکمی به اسکلت بسته می شوند تا از جویدن اسکلت قفس جلوگیری نماید.درون قفس ها باید دارای کف محکم و پوشیده با کاغذ، تراشه های چوب رنگنشده، ذغال سنگ خشک و یا سنگ ریزه باشد. سعی شود در بستر سنجاب ها از خاکاره استفاده نشود زیرا سبب ایجاد آلرژی و عطسه حیوان می شود.
شبکه های تور سیمی نباید بزرگتر از 3/1 در5/2سانتیمتر باشد. در های قفس ها باید در بالا و پایین محکم بسته شود نه توسطقلاب. به دلیل آن که سنجاب ها مرتباً از توری بالا و پایین میروند،واحتمال باز شدن آنها وجود دارد.
چون سنجاب ها به طور غریزی علاقه مند به نقب زدن یاسوراخ کردن زمین هستند، بنابرین کف قفسهایی که در محیط باز مستقر می شوندباید از بتن، آجرهای فشاری یا توری سیمی ساخته شود.
یکی از دیواره های قفس باید توری نباشد و یا ورقه چوب یا فلز پوشیده شود تا از نفوذ باد جلوگیری کند.
به منظور فراهم کردن محیط مورد علاقه و مخفی گاهسنجاب ها باید از شاخه های درخت، سنگ، طاقچه، وسایل لوله ای، جعبه هایمقوایی، علف خشک، برگ درخت، پوشال و جعبه های آشیانه به قفس ها افزود.
شاخه های درخت برای جویدن ضروری هستند زیرا سنجاببتواند دندانهایشان را در اثر ساییدن تمیز و آراسته نگه دارند و از رشدبیش از حد آنها جلوگیری نمایند.
باید به خاطر داشته باشید که قفس سنجاب را نزدیک بهتلویزیون قرار ندهید، زیرا حیواناتی که قفس آنها نزدیک تلویزیون باشد ازاضطراب شدیدی رنج میبرند. مواجهۀ طولانی آن می تواند منجر به مرگ و یاکاهش نوزادان در هر زایمان میشود.
جعبه های آشیانه:
برای هر سنجاب بالغ، یک جعبۀ آشیانه لازم است تاسنجاب به راحتی بتواند از آن استفاده کرده و استراحت نماید. و اندازۀ آنبرای قفس های داخل منزل تقریباً به ابعاد طول 20، عرض و ارتفاع 15 سانتیمتر و برای قفس های خارج از منزل بهتر است بزرگ تر باشد تا بتوان درزمستان عایق بندی بیشتری کرد. در غیر این صورت خطر سرما می تواند سنجاب هارا تهدید کند.
این لانه ها می تواند روی زمین یا کمی بالاتر رویدیوار قفس وصل شود و با یک سوراخ ورودی به قطر 5 سانتیمتر که داخل لانه رادور از منبع نور نگه می دارد قرار گیرد.سقف این لانه ها باید قابلیت بازشوند گی داشته باشد تا بتوان به سادگی مورد پاک سازی قرار گیرند.
و بهترین زمان برای تمیز کردن لانه ها ماهی یک باراست.و در زمستان هر سه هفته یک بار است.و بعد از اینکه بچه سنجاب ها ازشیر گرفته شدن یعنی 8 تا 10 هفته می توان لانه را تمیز کرد. و زمانی کهلانه پاک سازی شد باید مقداری دانه های خوراکی جایگزین غذاهای اندوخته ایگردد که در حین تمیز کردن از آشیانه برداشته شده است.
و بهتر است مواد لانه گزینی (علف خشک، خرده هایکاغذ و ...) را در اوایل فصل پائیز به منظور استفادۀ سنجاب ها برای زمستاندر اختیار سنجاب ها قرار داد. گرم کردن مصنوعی محل آنها ضرورتی ندارد، اماتهویۀ خوب مهم است.
تغذیه سنجاب ها:
سنجاب ها موجوداتی گیاه خوار و دانه خوار می باشند.و از انواع دانه ها، سبزیجات، میوه ها تغذیه میکنند.
غذاهایی که میتوانند مورد استفاده سنجاب ها قرارگیرند باید دارای ترکیبات زیر باشند:
1- پروتئین خام 25 % 2- چربی 5/7 % 3- فیبر 25/2 % 4- کلسیم 8/0 % 5- فسفر 7/0 %
نسبت کلسیم به فسفر باید در جیرۀ غذایی سنجاب 5/1 به 1 باشد. در غیر این صورت حیوان دچار ((عارضۀ استخوانی)) خواهد شد.
برای پیشگیری از کمبود کلسیم و عارضۀ استخوانی میتوان (بلوک) یا ( آجرهای کلسیم) در قفس قرار داد و یا از شربت کلسیمبعلاوۀ ویتامین های A،D، Cاستفاده نمود.مخصوصاً اگر حیوان از نظر سنیپایین باشد.
سنجاب ها موجوداتی با تنوع غذایی بالا هستند، که در اینجا به تعدادی از آنها اشاره میکنیم:
انواع تخم آفتابگردان،
دانۀ گندم، ذرت، جو دو سر یا صحرائی غلاف دار، گندم سیاه،
دانه هایی که به مصرف قناری میرسد (مثل ارزن)،
غذاهای مخلوط که به صورت پلت ساخته شده اند،
پرتقال، سیب، انواع انگور، آلو، انواع توت، گیلاس، تکه های موز، گوجه سبز
انواع کشمش، کاهو، برگ و گل آفتابگردان، چوب و برگ ذرت، گوجه فرنگی،
میوۀ بلوط، گردو، فندق، میوۀ شاه بلوط شیرین و میوۀ درخت کاج،
شبدر، قارچ،کرفس و...
تذکر: هنگام خریدحیوان، توصیه می شود تا جزئیات غذایی آن از فروشنده گرفته شود به طوری کههیچگونه تغییر ناگهانی در تغذیه قبلی آن رخ ندهد
. به سنجاب بهتر است بادام زمینی داده نشود و اجزاءتیز جو دو سر کامل که غلاف آن جدا نشده است ممکن است به محوطۀ دهان آنهاآسیب رساند.
هسته های آلو یا گوجه نباید برای تغذیۀ سنجاب استفاده شود، چون اینها بالقوه سمی بوده و مسمومیت غذایی ایجاد می کنند.
تولید مثل:
بلوغ جنسی در این حیوان از 12 تا 18 ماهگی آغاز می شود و تا هفت سالگی جفت گیری صورت می گیرد.
دوران فحلی در سنجاب ماده معمولاً 13 تا 14 روز می باشد و دوران آبستنی آنها معمولاً 31 تا 32 روز است.
زمان زایمان در سنجاب ها از نیمۀ اول اسفند تااوایل مهر است. در هر سال یک یا دو زایمان در سنجاب ها دیده می شود کهنوزادان در زایمان دوم کوچکتر از زایمان اول هستند و حدوداً یک ماه پس اززایمان اول متولد می شوند. در هر زایمان معمولاً 3 تا 5 اما ممکن است بین1 تا 10 نوزاد هم متولد شود.
سنجاب ها 8 تا 10 روز به نوزادان خود شیر می دهند.
شیر سنجاب حاوی 6/26 % مواد جامد است که اجزاء آن شامل 3/47 % چربی، 5/34 % پروتئین و 8/12 % کربوهیدرات می باشد.
نوزادان سنجاب با بدنی عاری از مو،با چشمهایی بسته و با طولی برابر 3 سانتی متر متولد می شوند. بدن بچهسنجاب ها در 16 روزگی کاملاً از مو پوشیده می شود و چشمها نیز در حدود 26تا 29 روزگی باز می شود.
در زایمان سنجاب ها اکثر نوزادانزنده می مانند، اما باید سنجاب ماده از هر گونه عامل اضطراب زا نظیرتلویزیون، تمیز کردن لانه، سرکشی مداوم به داخل جعبه نوزادان، صدا هایبلند، در این دوران دور باشد، در غیر این صورت نوزادان ممکن است بی هیچگونه عارضۀ خاصی بمیرند و یا حتی مادر نوزادان را ترک کرده و شیر ندهد ویا آنها را بخورد.
تعداد بازديد : 176
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 16:3
سنجاب ایرانی
سنجاب ایرانی | |
---|---|
وضعیت بقا | |
طبقهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | جوندگان |
تیره: | سنجابیان |
سرده: | سنجابها |
زیرسرده: | Tenes تامس، ۱۹۰۹ |
گونه: | S. anomalus |
نام علمی | |
Sciurus anomalus گملین، ۱۷۷۸ |
سنجاب ایرانی[۱] (نام علمی: Sciurus anomalus) گونهای از جوندگان و از خانوداهٔسنجابیان است. جنگلهای معتدل مناطقی از ایران، ارمنستان، آذربایجان، گرجستان،یونان، عراق، اسراییل، اردن، لبنان، سوریه و ترکیه زیستگاه این جانور میباشند.
مشخصات ظاهری و تغذیه [ویرایش]
سنجاب ایرانی جانوری متوسطالجثه بوده و بین ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر طول دارد. موهای پشتی آن خاکستری متمایل به قهوهای است و زیر بدن جانور زرد رنگ میباشد. موی سر و پشت دم قرمز حنایی است.[۲] سر و دم قرمزرنگ سنجاب ایرانی مشخصهای است که این پستاندار را از دیگر سنجابهای موجود در ایران متمایز میسازد با این حال هرچه از جنگلهای شمال زاگرس به سمت جنوب آن پیش میرویم رنگ این جانور دستخوش تغییراتی شده و با کاستهشدن از رنگ حنایی آن بیشتر به رنگ نخودی نزدیک میگردد.[۲]
این جانور از میوههایی مانند توت، مغزهایی همچون گردو، بادام، فندق و بلوط، برگها، جوانهها و پوست درختان تغذیه میکند.[۲] سنجاب ایرانی دانههایی مانند بلوط را در زیر خاک پنهان میسازد که این کار او، کمک فراوانی به رشد و تجدید حیات جنگلهای بلوط در غرب ایران مینماید.[۲]
زیستگاه و وضعیت بقا در ایران [ویرایش]
مهمترین زیستگاه سنجاب ایرانی در ایران، جنگلهای بلوط سردشت در آذربایجان غربیاست.[۳] در عین حال بیشترین میزان شکار و قاچاق این جانور به منظور فروش آن به عنوان حیوان خانگی نیز در این منطقه صورت میپذیرد که همین امر باعث تهدید وضعیت بقای سنجاب ایرانی در کشور شده است. گذشته از آن بسیاری از این جانوران در هنگام و بهدلیل حمل و نقل نادرست تلف میشوند که خود موجب افزایش نگرانیها در این باره شده است. [۳]
دیگر عاملی که حیات سنجاب ایرانی را تهدید میکند تخریب زیستگاههای آن در ایران است.[۴] اسکان عشایر و روستائیان دامدار مناطق غربی در جنگلهای بلوط این منطقه سبب شده تا آنها برای تغذیهٔ دامهای خود اقدام به بریدن شاخههای درختان بلوط نمایند که همین امر موجب خشکیدن درختان بلوط و در نتیجه از دست رفتن منبع غذایی اصلی سنجابهای این منطقه شده که خود تهدیدی جدی برای حیات سنجاب ایرانی به شمار میرود.[۴]
منابع
تعداد بازديد : 199
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 16:2
سنجاب | |
---|---|
سنجاب خاکستری شرقی (Sciurus carolinensis) |
|
طبقهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | جوندگان |
تیره: | سنجابان |
گونهها | |
پرشمار است: سنجابان را ببینید. |
سَنجاب یکی از انواع جوندگان است از خانواده سنجابان (Sciuridae) و جنس آن جنس سنجابها (Sciurus) نام دارد. این حیوان معمولاً بر بالای درختان زندگی میکند و از مشخصات آن داشتن دم بلند و پر پشت و دستهای کوتاه و پاهای قوی و تنومند و موی ظریف بدن و گوشهای برجسته احاطه شده با پشم و چشمهای بزرگ است. سنجاب در قاره آسیا، آمریکا، اروپا و آفریقا وجود دارد و گونههای مختلفی دارد و در طبیعت بر گردو، فندق، بلوط، میوه¬جات و دانهها تغذیه نموده و در صورت دسترسی به لانه پرندگان بر تخم و جوجه پرندگان نیز تغذیه میکند. این حیوان ممکن است که توسط مار، پرندگان شکاری و روباه صید شود. از صفات مشهور سنجاب ذخیره سازی گردو و فندق در شکاف درختان و یا در زیر زمین جهت مصرف آن¬ها در زمستانها است و بررسیهای صورت گرفته نشان می¬دهند که این حیوان حافظهای بسیار قوی دارد و به راحتی میتواند محل دفن گردو و فندق را یافته و در زمستان که به دست آوردن غذا دشوار میشود از ذخیره غذای خود تغذیه نماید. این حیوان در زبان انگلیسی «Squirrel» و در زبان آلمانی «eichhornchen» و در زبان فرانسوی «ecureuil» و در زبان ترکی «sincap» و در زبان عربی «السنجاب» و در زبان فارسی سنجاب نامیده میشود که این نام ظاهراً از زبان فارسی به زبان عربی راه یافته و برخی افراد به آن «خز موش» و «موش خرما» نیز میگویند که واژه موش خرما به غلط بر این حیوان اطلاق شدهاست و به نظر میرسد که واژه خز موش واژهای اصیل و فارسی است که در دوره قبل از اسلام، بر این جانور اطلاق میشدهاست. در گذشتههای دور صید سنجاب در سرزمین خوارزم و جمهوری آذربایجان که بخشی از ایران بوده رایج و متداول بودهاست و پوستهای سنجاب خزری و خوارزمی از شهرت خوبی برخوردار بودهاست. نام دیگر سنجاب در فارسی وَروَره[۱] است که ریشه آن به ریشه هندواروپایی *(o)wer- برمیگردد.[۲]
محتویات[نهفتن] |
سنجاب زمینی [ویرایش]
اگر یک سنجاب زمینی با یک مار زنگی که در کمین او نشستهاست مواجه شود، سنجاب سعی میکند که از خود دفاع کند و پاسخ دفاعی اش نیز بسیار خارق العاده و شگفت انگیز است. سنجاب زمینی معمولاً با مشاهده مار، آرام و بی سر و صدا سر جای خود ایستاده و در مقابل شروع به تکان دادن دم خود میکند، با پاهای خود شروع به پرتاب سنگ کرده و حتی ممکن است گاز نیز بگیرد. دم سنجاب زمینی به هنگام نبرد با مار زنگی بسیار گرم میشود و از خود امواج مادون قرمزی ساطع میکند که موجب به هم خوردن تعادل مار زنگی شده و باعث لغزیدن و لیز خوردن آن میشود.
نژادهای سنجاب [ویرایش]
سنجابها در سال ۱۸۱۷ میلادی توسط دانشمند المانی «جان فیشر ون والدهایم» در رده بندی علمی قرار گرفتند. خانواده سنجابها، پنج زیر خانواده دارد که این زیر خانوادهها به شرح زیر میباشند:
۱. زیر خانواده سنجابهای بزرگ این زیر خانواده یک جنس به نام «سنجاب بزرگ آسیایی» دارد که نام علمی آن Ratufa است.
۲. زیر خانواده سنجابهای کوتوله این زیر خانواده یک جنس به نام «سنجاب کوتوله آمریکای جنوبی» دارد که نام علمی آن Sciurillus است.
۳. زیر خانواده سنجابهای آمریکایی این زیر خانواده پنج جنس به نامهای زیر دارد: 1. سنجاب کوچک آمریکایی : که نام علمی آن Sciurillus است. 2. سنجاب زمینی کاکل دار برونیو : که نام علمی آن Rheithrosciurus است. 3. سنجاب درختی آمریکایی و اروپا آسیایی : که نام علمی آن Sciurus است. 4. سنجاب کوهستان مرکزی آمریکا : که نام علمی آن Syntheosciurus است. 5. سنجاب سرخ آمریکایی : که نام علمی آن Tamiasciurus است.
۴. زیر خانواده سنجابهای درختی آسیایی این زیر خانواده نه جنس دارد که عبارتند از: 1. سنجاب درختی شرقی : که نام علمی آن Callosciurus است. 2. سنجاب کوتوله آسیایی : که نام علمی آن Exilisciurus است. 3. سنجاب نخل آسیایی : که نام علمی آن Funambulus است. 4. سنجاب تراش گر : که نام علمی آن Glyphotes است. 5. سنجاب کوچک آسیایی : که نام علمی آن Nannosciurus است. 6. سنجاب کوچک سولاوسی : که نام علمی آن Prosciurillus است. 7. سنجاب بزرگ سولاوسی : که نام علمی آن Rubrisciurus است. 8. سنجاب سوندا : که نام علمی آن Sundasciurus است. 9. سنجاب راه راه آسیایی : که نام علمی آن Tamiops است.
۵. زیر خانواده سنجابهای درختی آفریقایی این زیر خانواده شش جنس دارد که عبارتند از: 1. سنجاب نخل آفریقایی : که نام علمی آن Epixerus است. 2. سنجاب کمند : که نام علمی آن Funisciurus است. 3. سنجاب خورشیدی : که نام علمی آن Heliosciurus است. 4. سنجاب کوتوله آفریقایی : که نام علمی آن Myosciurus است. 5. سنجاب فرچهای : که نام علمی آن Paraxerus است. 6. سنجاب بزرگ آفریقایی : که نام علمی آن Protoxerus است.
پراکندگی سنجاب [ویرایش]
سنجابها در مناطق وسیعی از زیستگاههای دنیا از جنگلهای استوایی تا بیابانهای نیمه خشک یافت میگردند این حیوانات را میتوان در تمامی کشورها مشاهده کرد. سنجاب در محیطهای زیست متنوعی از جنگلهای استوایی گرفته تا صحراهای نیمه خشک سوزان زندگی میکنند. آنها فقط در مناطق قطبی و صحراهای بسیار خشک قادر به زندگی نیستند. سنجابها در قاره استرالیا، جزیره ماداگاسکار و آمریکای جنوبی یافت نمیشوند. سنجاب معمولاً در درجه اول گیاه خوارند و بر میوه و بذر گیاهان و فندق تغذیه میکنند. آنها همچنین از حشرات، خزندگان کوچک نیز تغذیه میکنند.
نگارخانه [ویرایش]
منابع
تعداد بازديد : 151
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 15:58
اصول نگهداري از خرگوش
منبع: نشريه انجمن حمايت از حيوانات
7 معرفي
7 ويژگيهاي کالبد شناسي و فيزيولوژيکي
7 نگهداري
7 تغذيه
7 توليد مثل
7 خرگوش و بهداشت عمومي
خرگوش اهلي (Oryctolagus Cuniculus)حيواني از راسته خرگوش شكلان (Lagomorpha) و خانواده Leporidae است و خاستگاه ابتدائي آن غرب اروپا و شمال غرب آفريقا ميباشد.
در حال حاضر از نژادهاي مختلف آن به منظورهاي گوناگون از جمله توليد پشم و گوشت، انجام تحقيقاتبيولوژيكي و بعنوان حيوانات خانگي استفاده ميشود.
رفتار غير تهاجمي و آرام خرگوش آنرا بعنوان يك حيوان خانگي ايدهآل مطرح نموده است. با اين وجود جهتنگهداري مناسب آن، آشنائي با خصوصيات آناتوميكي، فيزيولوژيكي و رفتاري اين حيوان ضروري است.
v ويژگيهاي كالبد شناسي و فيزيولوژيكي
سر: مهمترين ويژگي آناتوميكي حيوان در سر، گوشها ميباشند. بخش خارجي گوشها يعني لاله گوشخصوصيت برجسته اين حيوان بوده و علاوه بر نقش آن در شنوائي، به لحاظ وجود شبكه وسيع عروقي در زير پوستاين ناحيه، تأثير مهمي درتنظيم حرارت بدن دارند. لالههاي گوش نرم و بسيار حساس ميباشند و نبايد از آنها برايگرفتن و مقيد كردن حيوان استفاده نمود.
چشمها به نسبت اندازه سر بزرگ و داراي زاويه ديدي حدود 190 درجه ميباشند. مردمكها قدرت اتساعزيادي دارند و بدين علت حساسيت بينائي حيوان به نور را در مقايسه با انسان 8 برابر افزايش ميدهند. پلك سوم دراين حيوانات رشد قابل ملاحظهاي دارد كه در هنگام خواب از گوشه داخلي چشم حركت نموده و سطح قرنيه راميپوشاند.
دندانهاي خرگوش رشد دائمي دارند، بعنوان مثال دندانهاي پيشين در طول سال بيش از 10-12 سانتيمتر رشدمينمايد بنابراين بيماريهاي دنداني نظير رشد بيش از حد دندانها و يا وجود دندانهاي نابجا و بد شكل از موارد متداولدر خرگوشها ميباشند.
قفسه صدري: حجم قفسه صدري در مقايسه با گنجايش محوطه خيلي كوچك است. قلب نيز كوچك است وبر خلاف ساير پستانداران دريچه دهليزي - بطني سمت راست سه لختي (Tricuspid) نبوده و دو لختي Bicuspid))است.
محوطه بطني: طول رودهها حدود 10 برابر طول بدن است و بخش مهمي از آن را (از نظر گنجايش و عملكرد)رودهكور (Cecum)تشكيل ميدهد كه باقيمانده هضم نشده مواد غذائي پس از عبور از روده باريك وارد آن شده وتوسط ميكروفلور موجود در آن مورد تجزيه قرار ميگيرند و تركيبي غني از پروتئين و ويتامين را ايجاد ميكنند.
خرگوش بطور طبيعي و غريزي رفتاري تحت عنوان مدفوع خواري دارد. اين حيوانات دو نوع مدفوع توليدميكنند كه يك نوع آن بشكل دانهاي و نوع ديگر بحالت خميري است. نوع دوم غني از تركيبات پروتئيني و ويتامينياست و حيوان فقط اين نوع مدفوع را مورد تغذيه قرار ميدهد. اين عمل معمولا صبح زود انجام ميشود و حيوانمدفوع را مستقيما از مخرج خود ميگيرد و بدين ترتيب بخشي از نياز بدن به پروتئين و تركيبات ويتاميني را تامينمينمايد.
ادرار خرگوش بواسطه مصرف جيره غذائي گياهي داراي PH قليائي حدود 8/2 است و رنگ آن از زرد روشن تانارنجي پر رنگ يا قهوهاي متمايل به قرمز متغير است كه ميزان رنگ بر اساس دهيدراتاسيون و قليائي بودن ادرار تغييرميكند. همچنين بخاطر وجود نمكهاي كربنات كلسيم و فسفات آمونيم و منيزيم ادرار كدر است. رسوب اين تركيباتبر سطح ميلههاي قفس، تميز كردن لانه را با اشكال روبرو ميسازد.
درجه حرارت طبيعي بدن بين 37 تا 39/4 درجه سانتيگراد و به طور متوسط 38/3 درجه سانتيگراد ميباشد.
با توجه به وجود نژادهاي مختلف وزن حيوان بالغ ميتواند از حداقلkg 0/9 در نژادهاي كوچك (آلماني،لهستاني) تا kg 1/8 در نژادهاي متوسط (نيوزيلند) و kg 7/3 در نژادهاي بزرگ (فلاماندري بزرگ) متغير باشد. متوسططول عمر اين حيوان حدود 5 تا 6 سال و حداكثر طول عمر قابل انتظار 15 سال است.
v نگهداري
خرگوش را ميتوان در داخل منزل (بعنوان مثال در حياط) نگهداري نمود. حداقل سطح مورد نياز برايخرگوش با وزن kg 2 حدود 0/3 متر مربع است. براي خرگوشهاي با وزن بيش از kg 2 به ازاء هر كيلوگرم وزن اضافهسطح لانه بايد حدود 0/2 - 0/1 متر مربع افزايش يابد و در صورتيكه چند خرگوش با هم نگهداري شوند بايد به ازاءهر خرگوش اضافي 0/2 متر مربع به سطح لانه افزوده گردد.
ارتقاع لانه بايد در حدي باشد كه حيوان بتواند بطور كامل بر روي پاهاي خود بلند شود كه بسته به جثه حيوانميتواند حدود 45-90 سانتيمتر در نظر گرفته شود. در صورتيكه خرگوش در فضاي خارج منزل نگهداري ميشودكف لانه بايد در مقابل نفوذ رطوبت عايق شود و در صورتيكه نگهداري در داخل منزل صورت ميگيرد كف لانهميتواند مشبك و يا توري باشد كه بدين ترتيب ادرار و رطوبت ناشي از آن در كف قفس باقي نميماند و اين مسئلهاجازه ميدهد تا تميز كردن لانه در فواصل طولانيتري انجام گيرد.
جهت جلوگيري از بروز نزاع در بين خرگوشها و عوارض متعاقب آن، خرگوشهاي نر را بايد جدا از هم نگهدارينمود. همچنين نرها و مادهها نيز جز در هنگام جفتگيري بايد در لانههاي جداگانه نگهداري شوند. نگهداري چندخرگوش ماده با هم در يك قفس اشكالي ندارد.
خرگوشها ميتوانند درجه حرارت بين 270 - 4 درجه را تحمل نمايند كه البته متوسط درجه حرارت توصيهشده بين 22 - 16 درجه سانتيگراد است. رطوبت محيط بايد حدود 60 - 40 % باشد و حداقل طول مدت روشنائيمورد نياز 16 - 14 ساعت است. در صورتيكه طول مدت روشنائي محيط از اين مقدار كوتاهتر باشد حيوان دچارنقصان فعاليت جنسي پائيزي (Autumnal Sexual depression) ميگردد.
v تغذيه
ميزان مصرف غذا در خرگوشها بطور متوسط روزانه حدود 5 گرم به ازاء 100 گرم وزن بدن است. بهترين مادهغذائي براي خرگوشها، جيرههاي غذائي تجاري است كه تركيبات آن بر اساس نياز حيوان تنظيم شده است. اينجيرهها معمولا حاوي 17% - 14% پروتئين، 22% - 12% فيبرخام و 2500 - 2100 كيلو كالري انرژي هستند.
در كنار اين مواد ميتوان از سبزيجات مختلف نيز استفاده نمود و بايد توجه كرد كه سبزيجات فاسد و كپكزدهنباشند.
اين حيوان از نظر فيزيولوژيك شبه نشخوار كننده (Pseudoruminant) بشمار ميرود و چون ميكروفلور دستگاهگوارش آن نسبت به تغييرات اسمولاريته و PHبسيار حساس است بنابر اين تغيير نوع مواد غذائي بايد به آهستگي وطي مدت 5 - 4 روز انجام گيرد و هرگونه تغيير ناگهاني در محتويات جيره غذائي، بخصوص استفاده از جيرههاي غنياز كربوهيدرات ميتواند با ايجاد اختلالات شديد گوارشي سبب مرگ حيوان گردد.
v توليد مثل
تعيين جنسيت در خرگوشهاي نابالغ بسيار مشكل بوده و به تجربه نياز دارد. بنابراين در اين مورد از دامپزشككمك بگيريد.
خرگوشها در حدود سن 24 - 16 هفتگي به بلوغ ميرسند. نژادهاي كوچكتر زودتر ازنژادهاي بزرگتر و مادههازودتر از نرها بالغ ميشوند. خرگوش ماده سيكل اوستروس منظمي ندارد ولي مرحله پذيرش جنسي طولاني و حدود7-10 روز است. در صورتيكه جفتگيري انجام نگيرد ظرف 1-2 روز حالت پذيرش از بين رفته و پس از آن حيوانمجددٹ وارد مرحله پذيرش جنسي ميگردد.
خرگوش مادهاي كه وارد اين مرحله شده است به ساير خرگوشهاي ماده داخل قفس اجازه ميدهد كه بر پشتوي بجهند كه اين نشانه در جهت تشخيص حيوان آماده جفتگيري حائز اهميت است. همانگونه كه در مبحث لانه ذكرشد نرها و مادهها بايد جدا از يكديگر نگهداري شوند و فقط هنگام پذيرش جنسي خرگوش ماده براي مدت حدود10 دقيقه در قفس خرگوش نر قرار داده شود.
در صورتيكه جفتگيري منجر به لقاح نگردد، ممكن است آبستني كاذب (Pseudopregnancy) رخ دهد. در اينمرحله حيوان ماده كليه حالات حيوان آبستن را دارد و حتي پستانها نيز بزرگ ميشوند ولي اين مرحله حداكثر پس ازحدود 18 روز خاتمه مييابد.
طول مدت آبستني حدود 33 - 30 روز است. رشد پستانها سريع بوده و طي هفته آخر آبستني صورت ميگيرد.طي روزهاي آخر حيوان ماده شروع به ساخت لانه مينمايد و براي اين منظور اقدام به كندن موهاي ناحيه شكمميكند. تعداد بچهها بين 4-12 و بطور متوسط 7 عدد است. بچهها معمولا صبح زود و طي حدود يك ساعت و ياكمتر متولد ميشوند. طول مدت شيردهي حدود 4-6 هفته است. مادر در طول روز فقط يكبار و معمولا صبحها بهبچهها شير ميدهد و بقيه ساعات روز لانه بچهها را ترك مينمايد كه اين مسئله نبايد بعنوان عدم پذيرش بچههاتوسط مادر قلمداد شود. در صورت مرگ مادر و يا هنگامي كه مادر قادر به شيردادن بچهها نباشد ميتوان آنها رابصورت دستي تغذيه نمود. جهت تغذيه بچهها شير با فرمولهاي مختلفي توصيه شده است كه يكي از سادهترينفرمولها بشرح زير ميباشد:
شير گاو 240 سيسي
زرده تخم مرغ 1 عدد
عسل 5 سيسي
موليتي ويتامين كودكان 5 سيسي
شير دادن هر 12 تا 24 ساعت انجام ميگيرد. البته بايد در نظر داشت كه تغذيه دستي بچه خرگوشها بندرتموفقيتآميز بوده و ممكن است با مشكلات و عوارض متعدد گوارشي و تنفسي در بچه خرگوشها همراه باشد.
v خرگوش و بهداشت عمومي
هر چند موارد گزارش شده از انتقال بيماريهاي خطرناك بين انسان و حيوان در خرگوشهاي اهلي و خانگي نادراست با اين وجود مهمترين اين بيماريها عبارتند از سالمونلوز، تولارمي، هاري، عفونتهاي قارچي پوست و مو، سل وتوكسوپلاسموز.
جهت جلوگيري از بروز بيماري در حيوان و كاهش احتمال انتقال آن به صاحب حيوان توصيههاي زير بايدمورد توجه قرار گيرد.
1 - پس از خريد حيوان، جهت معاينه و بررسي وضعيت سلامت آن و دريافت راهنمائيهاي لازم به درمانگاههايدامپزشكي مراجعه شود.
2 - حتيالامكان با ساخت جايگاه و لانه مناسب، حيوان در خارج از محيط منزل و به عنوان مثال در حياط نگهداريگردد.
3 - در صورتيكه حيوان در داخل منزل نگهداري ميشود بايد داراي جايگاهي خاص و نسبتا محدود باشد و از رفت وآمد آزادانه حيوان در محيط منزل بايد جلو گيري شود.
4 - محل نگهداري و لانه حيوان روزانه نظافت گردد.
5 - از تماس حيوان با حيوانات خانگي افراد ديگر و همچنين حيوانات غيرخانگي نظير گربههاي ولگرد جلوگيريشود.
6 - نظافت شخصي عليالخصوص شستن دستها پس از تماس با حيوان از اهميت زيادي برخوردار است.
7 - در صورت مشاهده هرگونه تغيير در ظاهر و يا رفتار حيوان، جهت بررسي علت آن به درمانگاه دامپزشكي مراجعهشود و بر اساس نظر دامپزشك معالج انجام معاينات دورهاي مورد توجه قرار گيرد.
واكسن هاري جز در مواردي كه حيوان در معرض هاري قرار دارد و يا در مناطقي كه هاري شايع ميباشد توصيهنميشود و براي پيشگيري از بروز ساير بيماريهاي متداول در خرگوش نيز تاكنون واكسني تهيه نشده است.
تعداد بازديد : 161
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 15:49
" نحس" در اصل به معنى سرخى شدیدى است كه گاه در افق ظاهر مىشود، و همچون، شعله آتش بى دودى است كه عرب آن را" نحاس" مىگوید، سپس این واژه به هر چیز" شوم" در مقابل" سعد" اطلاق شده است.[1]
درباره خرگوش دو مطلب می توان بیان کرد، اول اینکه مطابق روایات، خرگوش یکی از انواع مسخ شده ه است:
على بن ابى طالب (ع) فرمود: از پیامبر خدا (ص) راجع به مسخ شده ها پرسیدم، فرمود: «آنها سیزده گروهند. فیل و خرس و خوك و میمون و مار ماهى و سوسمار و خفّاش و كرم سیاه و عقرب و عنكبوت و خرگوش و سهیل و زهره ... .»[2]
و دوم اینکه خرگوش سمبل ترس و وحشت است:
حكماى قدیم اصطلاحى دارند به نام «استسباع». در بعضى حیوانات مانند خرگوش این گونه است كه وقتى با حیوان درنده اى كه او را شكار مىكند- مثلا با شیر- روبرو مى شود اگر شیر چشم در چشمش بیندازد این حیوان مستسبَع مى شود یعنى همه چیز خود را، اراده و فكر خود را از دست مى دهد؛ فكر فرار كردن، فكر این كه این خورنده من است و اگر من به طرف او نزدیك شوم مرا مى بلعد بكلى از ذهن این حیوان بیرون مىرود؛ سر جاى خودش مى ایستد، بلكه خودش به طرف او مى آید.[3]
اما درباره نحوست خرگوش، مطلبی از متون دینی پیدا نشد. البته راجع به اصل نحوست باید توجه کرد که نحس بودن یا سعید بودن، مطلبی نیست که با عقل و تجربه بتوانیم آن را بیابیم:
«عوامل و عللى كه در حدوث حوادث مؤثرند، و نیز در به ثمر رساندن اعمال تاثیر دارند، از حیطه علم و اطلاع ما بیرونند، ما نمى توانیم تكه تكه زمان را با عواملى كه در آن زمان دست در كارند بسنجیم، تا بفهمیم آن عوامل در این تكه از زمان چه عملكردى دارند، و آیا عملكرد آنها طورى است كه این قسمت از زمان را سعد مى كند یا نحس، و به همین جهت است كه تجربه هم بقدر كافى نمى تواند راهگشا باشد، چون تجربه وقتى مفید است كه ما زمان را جداى از عوامل در دست داشته باشیم، و با هر عاملى هم سنجیده باشیم، تا بدانیم فلان اثر، اثر فلان عامل است، و ما زمان جداى از عوامل نداریم، و عوامل هم براى ما معلوم نیست. و به عین همین علت است كه راهى به انكار سعادت و نحوست هم نداریم، و نمى توانیم بر نبودن چنین چیزى اقامه برهان كنیم، همانطور كه نمى توانستیم بر اثبات آن اقامه برهان كنیم، هر چند كه وجود چنین چیزى بعید است، ولى بعید بودن، غیر از محال بودن است، این از نظر عقل.»[4]
و اگر اصل نحوست نیز در دین تا حدی مورد تائید واقع شده است، باید معنای حقیقی آن را فهمید:
« قرآن در حقیقت مى گوید: فال نیك و بد، و طالع سعد و نحس، چیزى جز اعمال شما نیست كه به گردنتان آویخته است!»[5]
و سعید بودن یا نحس بودن بعضی از روزها که در قرآن بیان شده، به دلیل اعمالی است که در آن روزها انجام شده است و الا خود زمان یا نظیر آن نمی تواند نحس یا سعید باشد.[6]
تعداد بازديد : 256
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 15:47
در دسته: جهان جانداران
بزرگترین خرگوش جهان که درازای ان از نوک بینی تا دمش به ۱٫۳ متر میرسد داریوش نام دارد.
این خرگوش بزرگ تنها با ۱۳ ماه سن وزنی در حدود ۲۲ کیلوگرم دارد.داریوش توانست رکورد مادر خود آلیس را در زمینه بزرگترین خرگوش جهان بشکند.
او در روز ۱۲ هویج ، ۶ سیب و ۲ کلم میخورد!
خانم آنت ادواردز ۵۹ ساله نگه دارنده داریوش برای سالها لوحه بزرگترین خرگوش جهان را در خانه اش در ورکستر بریتانیا دارد و اکنون منتظر وارد کردن نام داریوش در کتاب رکوردهای جهانی گینس میباشد.او میگوید.
خانم آنت ادواردز میگوید:من فکر میکنم که خیلی خوب است که آن رکورد در خانواده نگه داشته شده است ولی چیزی که ترسناک است این است که داریوش هنوز در حال رشد است و میتواند بسیار بزرگتر از این شود.
خانم ادواردز دارای چندین خرگوش بزرگ است ولی داریوش از همه آنها بزرگتر است.
تعداد بازديد : 168
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 15:42
فهرست
4) نكات مهم هنگام خريد همستر
دوستان عزيز در اين بخش به نكات مهمي در رابطه با خريد همستر اشاره مي كنيم .
|
تعداد بازديد : 180
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 15:37
همستر از خانواده جوندگان است،همستر همه چيزخوار(omnivorous) است و به اين جانور مي توان ميوه، سبزيجات و دانه ها را هم(بغير از غذاهاي اصلي) بعنوان غذا داد.
اين حيوان از سن 10-7 روزگي شروع به خوردن مواد جامد مي کنند، همستر بالغ 5 تا 10 گرم غذا در روز احتياج دارد، همچنين در روز 10 ميلي ليتر بر اساس 100 گرم وزن بدن آب مي خورد. وزن همستر بالغ نر حدود 130-30 گرم و طول عمر 2-1/5 سال و سن بلوغ 6-8 هفنگي است.
سه نژاد عمده همستر وجود دارد:1- Syrian 2-Chinese 3- Russian
همستر در گونه هاي خود جيب هاي گونه اي(cheek pouch) دارد اين جيبها در دو طرف گونه واقع شده اند و کار حمل مواد غذايي و مخفي کردن نوزادان تازه متولد شده در هنگام خطر را بر عهده دارند.
دندانهاي پيشين همستر مدام در حال رشد است و براي کوتاه کردن آن احتياج به مواد غذايي خاص و وسايلي در محل نگهداري خود دارند.
در ايران واکسن خاصي براي همستر وجود ندارد هر چند برخي از همکاران عقيده دارند که از واکسن هاري مي توان استفاده کرد، ولي اين واکسن براي سگ و گربه تهيه شده است و مي تواند براي همستر ها موجب مشکلاتي از قبيل مرگ شود. اين حيوان هر شش ماه يکبار بايد توسط دامپزشک معاينه شود و داروي انگلي لازم براي آن تجويز شود.
انتخاب همستر در هنگام خريد
همستر طلائی در تنهایی نیز زندگی شادی خواهد داشت . شاید برای نگهداری آنها بصورت دوتایی (از یک جنس) بهتر باشد. امروزه به دلیل جهش های ژنتیکی تعداد رنگ های زیاد و الگوهای متفاوت پوشش مویی همستر طلائی یا سوری در انواع رنگ های دیگر از جمله سفید، سیاه، کرم، خاکستری و . . . و با موی صاف یا پشمالو یا دم جارو و . . . یافت میشود. از نژادهای فوق عمومی ترین همستر جهت نگهداری همستر طلایی است. در طبیعت وحش همستر طلایی دارای پوشش کوتاه، ضخیم و به رنگ قهوه ای مایل به قرمز میباشد. همسترهای اهلی برای اولین بار از یک نر و دو ماده خواهر در سال ١٩٣١ از سوریه به انگلستان منتقل گردید.
موقع انتخاب همستر به رفتار و شرایط آنها بخوبی دقت کنید. از خرید همسترهایی که بی حال و ساکت می باشند اجتناب ورزید و آنها باید زبل، کنجکاو و فعال و از همه همتر هوشیار باشند (البته در ساعت بیداری یعنی غروب به بعد). پوشش بدنی باید صاف و چشم ها تمیز باشند. نفس کشیدن حیوان نباید صدادار و با زحمت صورت گیرد. مناسب ترین سن خرید همستر بین 25 الی 45 روز می باشد . همستری که خریداری می کنید باید در جایی مناسب و تمیز برای فروش باشند . در صورت نیاز به مشاوره خرید همستر می توانید با متخصصین همستر – ایران تماس بگیرید و از راهنمایی کامل خرید همستر بهره مند شوید .
دو نوع خانه مخصوص همستر رایج میباشد. قفس های سیمی، قفس پلاستیکی
۱- قفس سیمی با میله های افقی برای نگهداری بسیار مناسب می باشد زیرا همستر به بالا رفتن علاقه زیادی دارد و از میله ها برای بالا رفتن از دیواره قفس استفاده می کند.و نظافت این مدل قفسها به آسانی صورت می گیرد وقفس سیمی نسبت به سایر قفس ها مقاوم تر می باشد , تمامی لوازم مورد نیاز همستر در این مدل قفس ها موجود می باشد ( همستر – ایران این مدل قفسها را به عزیزان برای خرید پیشنهاد می کند )
۲- قفس های پلاستیکی که معمولاٌ با تجهیزات دیگری همراه است. این قفس ها گران بوده برای شرایط آب و هوائی گرم و خشک ایران مناسب نیستند. لانه های پلاستیکی با چندین تونل و محل خواب نیز مناسب میباشند و حیوان میتواند از آن برای ورزش و تفریح استفاده کند و نسبت به قفس های سیمی زیبا تر میباشد ولی ضمن برخورداری از مطالب فوق دارای این مشکلات نیز می باشند ، تهویه هوا و نظافت آن مشکل است. بعلاوه بسیاری از همسترهای طلائی بزرگتر از آن هستند که در تونلهای قفس جای گیرند . و احتمال شکستن این مدل قفس ها زیاد است
برای انتخاب قفس همستر باید توجه داشت , انتخاب قفس همستر با توجه به تعداد همستر صورت گیرد .
همستر حیوانی آرام و ساکت است و نگهداری از آن کار بسیار آسان می باشد . نگهداری از این حیوان مانند سایر حیوانات خانگی باعث شادابی روح و تمدد اعصاب می گردد و سرگرمی مناسبی برای کودکان و سالمندان (برای جلوگیری از افسردگی) است .
برای نگهداری از همستر میتوان از یک بستر مناسب برای همستر استفاده کرد. بسترهمستر باید ماده جاذب رطوبت باشد مثل پوشال مخصوص ، کاه، پوشال کولر، خاک مخصوص همستر و ... باشد. پوشال را با دستمال کاغذی در قفس همستر قرار دهید . همستر با دستمال برای خود لانه ای مخصوص درست می کند ، استفاده از روزنامه ، پنبه و پارچه پشمی بسیار مضر است.
بهتر است قفس همستر دور از جریان مستقیم هوا و در یک دمای ثابت و معتدل (دمای 20- 27 درجه و رطوبت 60-50 درصد) قرار گیرد و همواره یک تکه چوب یا شاخه بریده ( این چوب از درختان بدون صمغ باید تهییه شد ) در قفس همستر باشد زیرا حیوان به وسیله آن دندان های خود را کوتاه می کند .
همستر در طول روز بیشتر می خوابد و اکثراً شب ها فعالیت دارد. اگر در شب دما پایین آید همستر بی هوش شده و شاید به خواب زمستانی فرو رود. در طول روز قفس همستر در جریان مستقیم تابش نور خورشید نباشد زیرا چشمان این حیوان برای نور ساخته نشده است.
قفس همستر باید هفته ای 2 بار بصورت موضعی و 2 هفته یکبار بطور کلی تمیز گردد و غذاهای فاسد نشدنی که حیوان انبار کرده است دوباره سر جایش برگردد چون همستر حیوان تمیز و مرتبی است.
اغلب از تراشه چوب برای پوشاندن کف قفس استفاده میشود ولی باید از تراشه سرو اجتناب نمود. درخت کاج نیز بدلیل امکان ترشح مواد تحریک کننده و معطر مناسب نمیباشد. خرده های چوب درخت اشنگ یا دیگر درختان جنگلی برای استفاده در کف قفس بهتر است. پوشال چوب را از جایی تهیه کنید که نوع چوب آن را بشناسید زیرا هر پوشالی مناسب همستر نیست ( مشاورین همستر – ایران به طور کامل شما را راهنمایی خواهند کرد ) خرده های چوب را کف قفس بریزید و لازم است هر دو هفته یکبار عوض شوند. از آنجا که همسترها معمولا از گوشه قفس خود برای دستشوئی استفاده میکنند تمیز کردن آن قسمت بصورت مداوم (چند روز یکبار) به تمیز ماندن محل زندگی آنها کمک میکند. می توانید برای سهولت نگهداری همستر از خاک مخصوص همستر نیز استفاده کنید .
لازم است مکان قفس در خانه در محل مناسب انتخاب گردد. معمولاٌ در صورتی که قفس در بلندی قرار گیرد برای همسترها خوشایندتر است. از آنجا که همسترها شبگرد هستند محل زندگیشان در روز باید ساکت باشد. قفس باید دور از تابش مستقیم آفتاب و منابع گرما و سرمای شدید بوده و بهتر است حدود نیم متر بالاتر از سطح زمین بر روی تاقچه یا یک میز باشد.
یک فضای بسته به عنوان آشیانه در گوشه ای از قفس برای همستر مطلوب میباشد که میتوان از خانه های مخصوص همستر برای اینکار استفاده نمود کف خانه همستر را میتوانید با چیزی نرم مثل دستمال کاغذی بپوشانید. به همستر باید فرصت جویدن و ورزش کردن داده شود. تقریبا تمام همسترها با شوق و ذوق از یک چرخ و فلک مخصوص همستر استقبال میکنند. مقداری تونل و لوله (مثل لوله دستمال توالت) نیز مفید است.لوازم بازی مخصوص همستر نیز کمک بسیار زیادی در نگهداری آسان و شادابی همستر می تواند داشته باشد , شاخه های تازه درختانی مانند بید و درختهای میوه که برای آنها از سموم ضد آفت استفاه نشده است و جعبه های کوچک مقوائی برای جویدن و بالا رفتن مناسب هستند. و مزیت قفس همستر تحرک کافی همستر در قفس می باشد
برای آبخوری حیوان نیز میتوان از یک بطری با سری که بتواند حیوان به راحتی از آن آب بخورد استفاده نمود. بهترین ظرف آب همستر ظرف آب مخصوص همستر می باشد که در تمتمی قفس های مخصوص همستر این مدل ظرف آب موجود است , آب موجود در ظرف آب مخصوص همستر تمییز مانده و همستر امکان آلوده کردن آب را ندارد و شما می توانید مولتی ویتامین و مکلمل های مخصوص را به آب همستر اضافه کنید . همستر نیاز کمی به آب دارد ( به ازای هر 100 گرم 10 میلی لیتر ) و چنانچه در رژیم غذائی او سبزی قرار گیرد کافی میباشد یک ظرف غذای کم عمق از سرامیک یا چینی بهترین انتخاب برای ظرف غذای همستر می باشد تا حیوان نتواند ظرف را برگرداند. تمیز نمودن چنین ظرفی نیز راحت تر است.
یکی از بهترین رژیم های غذایی برای همستر استفاده از میوه جات و سبزیجات برای همستر می باشد , برای تکمیل جیره غذایی همستر نیز میتوانید از برنج پخته ماکارونی و ذرت نیز استفاده کنید .
غذاهایی که ناید در اختیار همستر قرار گیرد عبارتند از : میوه های ترش , خیار , و میوه هایی که خیلی آبدار هستند , غذاهای شور و کنسرو شده , غذاهایی که ماده نگهدارنده دارند و از دادن چیپس و پفک به همستر جدا خوداری کنید
برقراری ارتباط لازمه نگهداری از هر حیوانی است و بهترین زمان برای برقراری ارتباط هنگام غذا دادن به حیوان است (بهترین زمان برای غذا دادن به همستر صبح زود و یا هنگام غروب است). نخست یک تخمه به او بدهید. ابتدا خجالت میکشد سپس آرام آرام شروع به شکستن میکند. بعد از آن دست را به آرامی وارد قفس همسترکرده و پشت گردنش را لمس کنید و بازی کنید. پس از رضایت حیوان را در دست بگیرید. این کار را حداقل روزی 3 بار انجام دهید زیرا همستر ها به بازی کردن علاقه زیادی دارند. انس گرفتن همستر با انسان حدود 20 روز تا 1 ماه طول می کشد , دوستانی که همستر تازه تهیه کرده اند باید به همستر خود فرصت آشنایی با انسان را بدهند , زیرا تا قبل از اینکه همستر به دست شما عزیزان برسد پیش دوستان خود بوده و بعد از تغییر محیط این حیوان کمی از صاحب خود می ترسد , و با صبر و شکیبایی شما این ترس برطرف خواهد شد . مواظب باشید همستر در اثر ترس دست شما را گاز نگیرد چراکه این اتفاق باعث می شود همستر دیرتر باشما انس بگیرد . همیشه با همستر خود یک سری بازی های ثابت را تمرین نمایید زیرا همستر به سرعت یاد می گیرد .هیچگاه همستر را از بالا رها نکنید زیرا دست و پایش به راحتی میشکند. هم چنین بیدار کردن همستر و ترساندن آن موجب ناراحتی او میشود و این امکان وجود دارد که همستر دست شما را گاز بگیرد .
همستر -ایران دو روش برای گرفتن همستر پیشنهاد می کند :
1)گرفتن از پشت گردن همستر ، این روش بیشتر برای همستر های کوچک ویا همستر های نا آشنا استفاده می شود به این علت که همستر های کوچک از انسان بسیار می ترسند و ممکن است که از کف دستبه پایین بپرند و به خود صدمه بزنند
2) گرفتن همستر از زیر بغل و گذاشتن همستر کف دست : این روش بسیار متداول برای گرفتن همستر آشنا هست ولی اگر حس کردید که همستر خسته شده و تمایل دارد به خانه برگردد فورا او را در قفسش قرار دهید
چگونه همستری را که اهلی نیست بگیریم؟
اگر می خواهید همستری را که هنوز اهلی نشده بگیرید و تجربه ای در گرفتن همستر ندارید بهتر است از یک قوطی یا فنجان برای این کار استفاده کنید , کافیست یک قوطی یا فنجان روبروی حیوان قرار داده سپس حیوان را با ملایمت درون آن برانید و به این وسیله حیوان را انتقال دهید. اغلب همسترها برای حس کنجکاوی به درون فنجان می روند . در صورت لزوم اگر میخواهید همستری را در دست گیرید که احتمال دارد گاز بگیرد میتوانید از دستکش استفاده کنید. البته دقت کنید که دستکش زبر نبوده و حیوان در اثر گرفته شدن با دست دچار اضطراب نگردد.
ااگر تصمیم دارید به همستر خود اجازه دهید گاها از قفس خود خارج شود باید اتاق خود را ضد همستر نمائید. ابتدا مطمئن شوید هیچ چیزی که حیوان بتواند داخل آن شده و شما قادر به بیرون آودن او از آنجا نباشید وجود ندارد (از قبیل زیر تخت یا یک فضا تنگ بین اسباب و اثاثیه خانه). همستر باید در یک فضای کوچک که قابلیت فرار نداشته باشد محدود گردد و گرنه ممکن است برای گرفتنش دچار دردسر شوید. مطمئن شوید کلیه سیم های برق دور از دسترس حیوان هستند. مطمئن شوید هیچ چیز که بتواند به همستر آسیب برساند(از قبیل گیاهان سمی) وجود ندارد. ضمنا هر چیزی را که نمی خواهید همسترتان بجود از دسترسش دور نگاه دارید . برای سهولت کار می توانید با تهیه حصارک های مخصوص همستر , همستر خود را به راحتی درون این محوطه قرار بدهید و حتی برای بازی بیشتر همستر می توانید لوازم بازی برای همستر را نیز در داخل حصارک همستر قرار دهید
بعضی اوقات بدون اطلاع شما همستر از قفس خود خارج میشود. البته این موضوع در مورد قفس های مخصوص همستر کمتر اتفاق می افتد. برای گرفتن حیوان میتوانید بدین گونه عمل نمائید: یک سطل را در گوشه ای که احتمال میدهید حیوان رفت و آمد کند قرار دهید. کف سطل یک ملحفه انداخته سپس درون سطل مقداری غذای مورد علاقه او را بگذارید. یک چوب را برداشته یک سر آن را بر زمین و سر دیگر آنرا بر لبه سطل بگذارید. بدین گونه حیوان برای خوردن غذا از چوب بالا رفته و وقتی درون سطل افتاد دیگر نمیتواند خارج شود. این نیز ایده خوبی است که درب قفس حیوان را باز گذاشته و مقداری غذا درون قفس بگذارید. مراقب قفس باشید تا هنگامیکه حیوان برای تغذیه وارد قفس شد درب قفس را ببندید.
در صورت داشتن هر گونه سوال می توانید با متخصصین
همستر – ایران تماس بگیرید
تعداد بازديد : 165
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 15:34
مستر پیبلس (Mr. Peebles ) کوچکترین گربه جهان است.که موسسه رکوردهای جهانی گینس نیز این گربه را به عنوان کوچکترین گربه جهان با ۲ سال سن،یک کیلوگرم وزن و ۱۵ سانتی متر بلندا پذیرفته است. این گربه به طور کامل در یک لیوان ۲۰۰ میلی گرمی جا میشود.مستر پیبلس کوچک که حالا یک ستاره شده در گذشته زندگی بدی داشته و صاحب قبلی اش او را دوست نداشته چون که خیلی کوچک بوده.
مستر پیبلس هم اکنون با دکتر Donna Sassman در ایالت ایلی نویز در ایالت متحده امریکا زندگی می کند. وی میگوید من در خانه ای در حال واکسن زدن به سگی بودم که این گربه با نمک را دیدم و از صاحبش پرسیدم آیا میتونم اون را داشته باشم و اون پذیرفت و گربه را به من داد.
دکتری در کلینیک دامپزشکی می گوید مستر پیبلس دارای اختلال ژنیتیکی میباشد و تا مدتها انتظار میرود بتواند عنوان کوچکترین گربه جهان را نگه دارد.زیرا مستر پیبلس از سن نرمالی که گربه ها به رشد کامل میرسند گذشته است.
دکتر Donna Sassman میگوید من هنوز مجبورم روزی ۴ وعده غذا به او بدهم تا با این کار وزنش را حفظ کنم.او میگوید من اون را بین خودم و شوهرم گذاشته و او در بالای بازو های من میخوابد،و هنگامی که هوا سرد است او برروی گردن من میخوابد.و یکی از بهترین عادت های گربه کوچولو آمدن روی چانه من و لیسیدن و بوسه دادن به من است.
جالب است بدانید کوچک ترین نژاد گربه های جهان نژاد سنگاپوریست.
تعداد بازديد : 172
تاریخ انتشار: جمعه 9 فروردين 1392 ساعت: 15:33